دراین سالهای سخت سیاست بیشترازهمیشه دلمان برای امام تنگ شده است برای آن شناخت دقیقی که او از افراد داشت برای آن عرفانی که زهد ریاکارانه را براحتی از ایمان خالصانه جدا می کرد

 برای آن شجاعت وجسارت بی مثالی که در برابرمتحجران وتقدس مابان داشت برای ارزشی که به تک تک مردم وگروه هادر هر سلیقه وجناح وحزب می داد برای منزلتی که  یاران مخلص ووفادار وسابقون انقلاب درنظرش داشتند

برای حکمهای حکیمانه  که در بحرانها واختلافات برای حفظ وحدت ودرعین حال حفظ حقوق افراد صادر می کرد برای نگاه وسیع وبلندی که به عدالت داشت برای لحظه لحظه دهه شصت که لبریز از یاد ونام امام است دلمان تنگ شده است

 گرچه تازه به دوران رسیده ها ایام حاکمیت امام برقلبها را خواستند از خاطره ها بزدایند ودر دل جوانان تخم تردید وتلخی نسبت به آن دوران بپاشند اما ذائقه تاریخی ملت از دوره امام مملو از شیرینی  وشکوه است

دهه ای که در هیمنه وهیبت حضور امام بی ریشه ها زندان ندیده ها وطعم مبارزه وجهاد نچشیده ها میدانی برای عرض اندام نداشتند در زمانه ای که اخلاق وادب وعرفان امام تکثر وتوسعه ملی وکشوری یافته بود

وعطر ایمان واخلاص در کوچه کوچه شهر استشمام می شد در زمانه ای که برای قدرت یافتن کسی جرات نداشت با حیثیت دیگران بازی کند دوره ای که به باطن وحقیت وگوهر دین بیش از ظاهر وزینت آن توجه می شد

وبازارنقش بازان وریاکاران کساد بود در فرهنگ فرهیختگان ارج وقرب داشتند ودررسانه ومطبوعات جا برای همه تفکرات وجناحهای انقلابی  وبلکه ایرانی وجود داشت نظامیان به حکم امام حق دخالت در سیاست وجناح بازی وانتخابات نداشتند

 ومقدسان نمایان  مدعی اتصال به غیب درسیطره  نگاه حکیمانه امام نای ابراز اندام نداشتند دهه ای که به ظاهر زندگی ها ساده بود اما دلها دراتصال به دریای ایمان امام استغنا یی استثنایی داشت

دهه ای که ارزشها تک بعدی وبلکه وارونه تفسیر نمی شد وعدالت در کنار آزادی معنی می یافت وخود عدالت هم فقط در اقتصاد آن هم با نگاهی تک ساحتی معنی    نمی شد بلکه عدالت در قدرت اهمیت ییشتر می یافت

وکسی مقام ومرتبتی  می یافت که برای عدالت زجر وزندان کشیده است وطلسم ادعا وادا کارایی نداشت  زمانه ای که خون وشهادت ونبرد وجراحت نشان شجاعت بود نه پرده دری وحق کشی وچنگ بر چهره صالحان کشیدن

زمانه ای که خط مقدم وخمپاره وگلوله وسرب داغ غرور آفرین بود نه تهتک وتهمت ودروغ ودورویی در زمانه ای که در پرتونور عالمتاب عرفان امام ورد وسحر وجادو وجنبل متقلبان رسوا وباطل وابتر بود

در دهه ای که مطبوعه رسمی ویا سیمای ملی حق وجرات جسارت به افراد نداشت و کیهان یاصداوسیما توپخانه خانه برانداز وآتشبار  معرفت ومروت سوزی نبودند در زمانه ای که آّبروی مومنان ارزان نبود

در دهه ای که  نویسنده یا مسئول نورسیده ای برای مراجع تعیین تکلیف نمی کرد   واین کلام بلند امام در گوش ها طنین افکن بود که (من دست تک تک مراجع را می بوسم )با لاخره  دهه امام دهه ای بود که  هر کسی وهرچیزی در جای خود بود

کوتوله ها در مناصب بزرگ نبودند ومتوهمان میدان دار عرصه نبودند در فرهنگ ،هنر اصیل ارزش داشت وجایی برای ابتذال ولودگی نبود در سیاست سابقه ومجاهدت وحکمت وتدبیر ارزش داشت وفرصتی برای فرصت طلبان نبود

و نسیمی دلنشین ازمعنای دقیق عدالت که طبق فرموده امام علی (ع) (درجای خود قرار داشتن هر چیز است)  در کشور جاری وساری بود  یادش به خیر