درسوره نور فرمود :اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فیها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ فی زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ وَ لا غَرْبِیَّةٍ یَکادُ زَیْتُها یُضیءُ وَ
لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلیمٌ (خدا نور (وجودبخش) آسمانها و زمین است، داستان نورش به مشکاتى ماند که در
آن روشن چراغى باشد و آن چراغ در میان شیشهاى که از تلألؤ آن گویى ستارهاى است درخشان، و روشن از درخت مبارک زیتون که (با آنکه) شرقى و غربى نیست (شرق و غرب جهان
بدان فروزان است) و بىآنکه آتشى زیت آن را برافروزد خود به خود (جهانى را) روشنى بخشد، پرتو آن نور (حقیقت) بر روى نور (معرفت) قرار گرفته است. و خدا هر که را خواهد به نور خود (و اشراقات وحى خویش) هدایت کند و (این) مثلها را خدا براى مردم (هوشمند) مىزند (که به راه معرفتش هدایت یابند) و خدا به همه امور داناست! (35/نور)
ودرآیه بعد محل نور خدا را خانه هایی که خدا وند اجازه داده است بیان نمود فی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فیها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ (/نور 36)
(
(و آن مشکات) در خانههایى (قرار دارد مانند معابد و مساجد و منازل انبیاء و اولیاء) که خدا رخصت داده که آنجا رفعت یابد و در آنها ذکر او شود و صبح و شام تسبیح و تنزیه ذات پاک او کنند)
ودر آیه بعد خانه هارا به مردانی الهی تفسیر نمود :رجال لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إیتاءِ الزَّکاةِ یَخافُونَ یَوْماً تَتَقَلَّبُ فیهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ (37/نور )پاکمردانى که هیچ
کسب و تجارت آنان را از یاد خدا و به پا داشتن نماز و دادن زکات غافل نگرداند و از روزى که دل و دیدهها در آن روز حیران و مضطرب است ترسان و هراسانند.
بنابراین این سه آیه که پشت سر هم آمدهاند می رسانند که اولا تجلی وظهور نور خدا در دنیا رخ می دهد ثانیا محل حقیقی تجلی نور خدا انسان های آسمانی هستند که البته در روایات
مصداق اصلی آن اهل بیت سلام الله علیهم معرفی شده اندبنابراین مومنان راستین خانه های نور خدا درزمین هستند ودر واقع مومن کعبه حقیقی وزنده در هستی است قلب مومن تجلی
گاه نور خداست بنابراین این که مومن می تواند تجلی گاه نور خدا وحامل نورالهی باشد تمثیل ومجاز عرفانی تیست بلکه حقیقتی قرآنی است.