ازجمله تعابیر ی که در روایات درباره ماه مبارک رمضان آمده است« ضیافه الله »است پیامبر اکرم (ص) در خطبه شعبانیه در توصیف رمضان فرمود «دعیتم الی ضیافه الله به مهمانی خداوند دعوت شد ه اید» رباره معنا ومراتب ضیافت الله به چند نکته باید توجه داشت .
1-این که این مهمانی وضیافت مهمانی روحانی است یعنی نفوس وارواح مومنان دراین ماه مهمان الهی هستند به تعبیر حکماء روح واسطه ودر برزخ بین جسم وملکوت وعالم مجردات است انسان اگر آن را متوجه دنیا سازد وشهوات وجسم خود میل به زمین وهبوط وسقوط پیدا خواهد کرد واگر متوجه به ملکوت وآسمان ها گردد عروج وصعود خواهد نمود ودر رمضان چون مومن روزه دار مهم ترین زمینه شهوات که خوردن وآشامیدن است را دروجود خود کنترل می گیرد روح با فراغت از توجه به جسم آزاد می شود تا به عوالم برتر توجه کند ومهمانی ورفتن روح به سفر معنوی از این جا آغاز می شود روح به پرواز در می آید در قرآن به روزه دار عنوان سائح داده شده است که فرمود « التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ الْحامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاکِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ الْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ »(توبه/112)
واین اشاره به همان معنای سیاحت معنوی دارد که در روزه داری رخ می دهد ومومن درمراتب وجود از خاک وجسم به سوی عوالم بالا سفر می کند
2-اقسام روزه داران ومهمانان الهی موضوع دوم در باب ضیافت رمضان است طبق بیان روایات وتقسیم بندی عرفاء مهمان های الهی سه دسته هستند.
گروه اول : کسانی که فقط روزه شکم می گیرند اما از گناهان وحرامهای دیگر پرهیز نمی کنند ودر واقع چشم وگوشوزبان ایشان صائم نیست غیبت می کنند یا دروغ می گویند ویا به حرام چشم خود را می الایند این دسته گرچه با نیت روزه وعزم بر کنترل شکم به سوی مهمانی ورفتن به ضیافت قدم برمی دارند اما با اعمال بعدی خود راه را برخود تاریک کرده وروح ونفسشان به ملکوت راه نمی یابد همان که قرآن درباره چنین افرادی فرمود « وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ» (توبه /102)
و بعضى دیگر از آنها به گناهان خود اعتراف کردند که عمل صالح و فعل قبیح هر دو به جاى آوردند، امید باشد که خداوند توبه آنان بپذیرد که البته خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.
گروه دوم : مومنانی هستند که بعد از عزم روز هداری همه اعضائ وجوارحشان تصمیم بر روزه داری می گیرند چشم وزبان وگوش خود را در کنار دهان برمحرمات می بندد روح اینان عازم مهمانی ملکوتی می شود ودر بزم الهی شرکت کرده واز مائده های آسمانی متنعم می گرد همان که در قرآن در توصیف متقین دربهشت فرمود: «سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً » و خدایشان شرابى پاک (و گوارا از کوثر عنایت) بنوشاند.(انسان/21)
گروه سوم : اولیاء الهی هستند که همه مراتب روزه داری را دارا هستند وعلاوه بر اعضاء وجوارح قلبشان نیز روزه دار است یعنی محبت ونام ویاد غیر حق لحظه در دلشان نفوذ نمی کند وراه دلشان بر نامحرم بسته است این دسته در مهمانی الهی علاوه برکام گیری از نعمات ملکوتی افتخار هم صحبتی وهمنشینی با حضرت حق را می یابند ودر مهمانی با صاحب خان وصاحب خانه همدم می شوند که قرآن در توصیف این مقام بلند مقربان در بهشت فرمود «:فی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلیکٍ مُقْتَدِرٍ )» در منزلگاه صدق و حقیقت نزد خداوند عزّت و سلطنت جاودانى متنعّمند.( قمر/55)