زندگی ها مان گشته بازی

بازی آن هم در فضای مجازی

شکست وپیروزی با طعم تصویر

شیرینی وتلخی از جنس تحقیر

لحظه های توپ وپا در داوری

عرصه های زندگی  بی داوری

 آن داوری هم در داوری

ولی در زندگی دریغ از یک داوری

توپ وتور ورنگ وتصویر

همان زر وزور وتزویر

همه خیره شیشه های تشکیک

دل ها پیچیده پیرایه های تردید

یادمان رفته رنج دین ومیهن

یادمان مانده ارنج تیم ژرمن

چه رازی است در این ولادت وشهادت که یکی در کعبه ودیگری در محراب یکی در ایام اعتکاف ودیگری شبهای احیا ست ؟

1- گویی زمین وزمان مقدس بر قداست وبندگی وموحدی علی گواهی می دهند

2-کعبه ومسجد خانه خداست یکی خانه عام ودیگری خانه خاص وعلی برگزیده ای برای عام وخاص است

3- علی عینیت کعبه ومسجد است وکعبه زنده که فرمود فی بیوت اذن الله ان ترفع فیه اسمه ...وبعد فرمود رجال لاتلهیهم ...مردان خدا همان خانه های خدا هستند #

4-ولادت علی چون عیسی با معجزه بود چرا که کعبه شکافته شد وعیسی کلمه خداست که فرمود وکلمته القاها الی مریم وروح منه ...##

وعلی نیز کلمه خداست که فرمود فتلقی آدم من ربه بکلمات(###) ومفسرین کلمات ربه رابه پنج تن آل عبا تفسیر کرده اند

5- همان طور که بسیاری در عیسی غلو کردند برخی در علی غلو نمودند وزمان ومکان فرود وعروج علی بر مقام بندگی علی تاکید دارد

#-26و27 سوره نور

##-171نساء

###-37 بقره

ءَنَا وَضَعْتُ بِکَلاکِلِ الْعَرَبِ، وَ کَسَرْتُ نَواجِمَ قُرُونِ رَبِیعَةَ وَ مُضَرَ، وَ قَدْ عَلِمْتُمْ مَوْضِعِی مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِالْقَرابَةِ الْقَرِیبَةِ، وَ الْمَنْزِلَةِ الْخَصِیصَةِ.

وَضَعَنِی فِی حِجْرِهِ وَ اءَنَا وَلَدٌ، یَضُمُّنِی إِلى صَدْرِهِ، وَ یَکْنُفُنِی فِی فِراشِهِ، وَ یُمِسُّنِی جَسَدَهُ، وَ یُشِمُّنِی عَرْفَهُ، وَ کانَ یَمْضَغُ الشَّیْءَ ثُمَّ یُلْقِمُنِیهِ.

وَ ما وَجَدَ لِی کَذْبَةً فِی قَوْلٍ، وَ لا خَطْلَةً فِی فِعْلٍ، وَ لَقَدْ قَرَنَ اللَّهُ بِهِ صَلّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مِنْ لَدُنْ اءَنْ کانَ فَطِیما اءَعْظَمَ مَلَکٍ مِنْ مَلاَئِکَتِهِ، یَسْلُکُ بِهِ طَرِیقَ الْمَکارِمِ، وَ مَحاسِنَ اءَخْلاقِ الْعالَمِ، لَیْلَهُ وَ نَهارَهُ.

وَ لَقَدْ کُنْتُ اءَتَّبِعُهُ اتِّباعَ الْفَصِیلِ اءَثَرَ اءُمِّهِ، یَرْفَعُ لِی فِی کُلِّ یَوْمٍ مِنْ اءَخْلاقِهِ عَلَما، وَ یَأْمُرُنِی بِالاقْتِداءِ بِهِ.

وَ لَقَدْ کانَ یُجاوِرُ فِی کُلِّ سَنَةٍ بِحِراءَ، فَاءَراهُ وَ لا یَراهُ غَیْرِی ، وَ لَمْ یَجْمَعْ بَیْتٌ واحِدٌ یَوْمَئِذٍ فِی الْإ سْلامِ غَیْرَ رَسُولِ اللَّهِ صَلّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ خَدِیجَةَ وَ اءَنَا ثالِثُهُما، اءَرَى نُورَ الْوَحْیِ وَ الرِّسالَةِ، وَ اءَشُمُّ رِیحَ النُّبُوَّةِ.

وَ لَقَدْ سَمِعْتُ رَنَّةَ الشَّیْطانِ حِینَ نَزَلَ الْوَحْیُ عَلَیْهِ صَلّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، فَقُلْتُ یا رَسُولَ اللَّهِ مَا هَذِهِ الرَّنَّةُ؟ فَقالَ: (هذَا الشَّیْطانُ قَدْ اءَیسَ مِنْ عِبادَتِهِ، إِنَّکَ تَسْمَعُ ما اءَسْمَعُ، وَ تَرى ما اءَرى ، إِلا اءَنَّکَ لَسْتَ بِنَبِیِّ، وَ لکِنَّکَ لَوَزِیرٌ، وَ إِنَّکَ لَعَلى خَیْرٍ).

من در خردى پشت عرب را به خاک رسانیدم و شاخهاى ربیعه و مضر را شکستم و شما از منزلت من در نزد رسول الله آگاه هستید، هم از جهت خویشاوندى و هم از جهت حرمت خاصى که براى من مى شناخت .

 من خردسال بودم که مرا در کنار خود مى نشاند و بر سینه خود مى چسباند و در بستر خود مى خوابانید و تن من به تن او مى سایید و بوى خوش خود را به مشام من مى رسانید. گاه چیزى را مى جوید و در دهان من مى نهاد.

او هرگز نه دروغى را از من شنید و نه در رفتارم خطایى دید. از آن زمان که رسول الله (صلى الله علیه و آله ) از شیر باز گرفته شد، خداوند، بزرگترین ملک خود را شب و روز همنشین او ساخت تا او را به راه بزرگواریها و خصال و اخلاق نیکو برد

. من همواره ، چون بچه شترى که در پى مادر رود در پى او مى رفتم و او هر روز یکى از صفات پسندیده اش ‍ را بر من آشکار مى نمود و مرا مى فرمود که بدان اقتدا کنم . هر سال در غار حراء، زمانى چند خلوت مى گزید.

 من او را مى دیدم و جز من کسى نمى دید. روزگارى جز خانه اى که رسول الله (ص ) و خدیجه و من در آن مى زیستیم ، اسلام را دیگر خانه اى نبود. نور وحى و رسالت را به چشم مى دیدم و بوى نبوت را مى شنیدم .

 هنگامى که وحى نازل مى شد صداى ناله شیطان را مى شنیدم . مى پرسیدم یا رسول الله ، این صداى چیست مى گفت که صداى شیطان است ، از اینکه او را بپرستند، نومید شده است .تو هم مى شنوى ، هر چه من مى شنوم و مى بینى آنچه من مى بینم ، جز آنکه تو پیامبر نیستى ولى تو وزیر منى ، تو به راه خیر مى روى .

نهج البلاغه خطبه 234

                                                           جمعه های بی حضور

                         مانده درحسرت ظهور

                                                         دیده های درانتظار

                                                      خیره درافق های نزار

                                                     لحظه های بی حس معنای هبوط

                                                    گم گشته درهای مملو سقوط

            ازعلی گفتن دلی دلیروعقلی عقیل

            می خواهد وسر علی در هر سری

           نمی گنجد ورازعلی سینه ای آسمانی

           می خواهد وبرای چون منی تنها اعتراف

           به عجز وابراز اشتیاق وارادت اذن ورود

           به ساحت قدسی علی است ودر این حضور التماس قطره ای از دریای اخلاص    

          وعلم وایمان وعرفان  ومروت علی در زمانه مرگ مروت وفتوت دعای قنوت

            نماز حاجتمان است  

                                                             یا علی رسم ریا سوزی

                                                             شیوه شهر آشوبی

                                                             جوهر مرد آیینی

                                                             عشرت شب خیزی

                                                             راز سکوت یک دلیر

                                                               سر صبر بی نظیر

                                                               به چشم خسته ام نما

                                                            این دل بسته ام بده شفا