جالب است در خارج وامریکا از ازادی وعدالت جهانی می گویند وسران کشور های دیگر را به مخفی کاری وفریب مردم متهم می کننند با هر خبرنگار ریز ودشت وهر رسانه رسمی وغیر رسمی مصاحبه می کنند
اما در کشور خود درسال چندین روزنامه ومجله توقیف می شود به خاطر نقد یا مخالفت با دولت ، از انتخابات سال گذشته تا امروز حدود ده روزنامه توقیف شده اعتماد ملی ، حیات نو ،کلمه، اعتماد ،اندیشه نو ،کارگزاران ،از جمله آنها بوده اند
نشریات روشنفکری دینی به کلی منقرض گشته ودر جامعه ای که با میدان داری اندیشمندان مسلمان به پیروزی رسید یک نشریه مستقل عرضه کنننده تفکردینی یافت نمی شودتنها صداوسیمای کشور در انحصار یک باند وجریان خاص قرار گرفته خبرنگاران داخلی مصاحبه اختصاصی با رئیس دولت را در خواب هم نمی توانند ببینند
اساتید مستقل دانشگاهی به بهانه های مختلف از دانشگاه کنار زده می شوند یک نشست منتقد جرئت بروز وظهور در دانشگاه ندارد دولتیان یک نشست آزاد وغیر گزینشی با دانشجویان ندارند آن وقت در دانشگاه های امریکا در به در دنبال دانشجو واستاد برای برگزاری یک گردهمایی هستند
دم از ایران وایرانی می زنند اما جان وجوان بیگانه در چشمشان عزیز تر از هر ایرانی است برای متهمان خارجی دل می سوزانند وقت ملاقات می گذارند اما اگر فردی ایرانی اتهام سیاسی یافت آن را بزگ وبزرگ تر کرده ومنتقد را مخالف ومخالف را دشمن وفتنه گر جلوه داده و مستحق بدترین عقوبت می دانند
آنوقت با این اوضاع انتظار دارند چه کسی حرفشان را باور کند ؟