این روزها سالگرد رحلت عالم اندیشمند وخطیب توانا ومبارز برجسته وپرسابقه مرحوم آیت الله طالقانی است طالقانی ازجمله عالمان مبارزی بود که سالهای زیادی از عمر خودرا در زندارن های شاه سپری کرد مجاهدی نستوه که زندگیش درراه مبارزه باطاغوت واستبداد گذشت طالقانی که به تعبیر امام راحل ابوذر زمان بود تابود با بی عدالتی واستبداد منشی وتحقیر انسان ها مقابله می کرد وبا بیان شیوا ورفتار ازادمنشانه دل بسیاری از جوانان ودانشگاهیان را تسخیر کرده بود طالقانی اولین خطیب جمعه تهران بود که نمازهای جمعه چند صدهزارنفری را اقامه کرد خطیبی که درعین پایداری به اسلام وولایت ورهبری از مردم وفرهیختگان نیز غافل نبود وآرمان های انقلاب اسلامی ،عدالت، آزادی واسلام را باهم می خواست معرف اسلامی اتسانی وعقلانی بود آن چه که دراین سال های سخت مورد غفلت قرار گرفته وخطبه های نمازهای جمعه دیگر آن جامعیت وازاداندیشی امثال طالقانی را ندارند وبیشتر محل تکرار شعارهای کلی ومطالب مداحانه است تا ارائه مباحث عقلانی وسازنده  والبته این روزها جای خالی طالقانی بیشتر حس می شود چرا که دیگر خطیب اندیشمند وفرازانه جمعه یعنی آیت الله هاشمی همرزم وهم سلول طالقانی که سالها با خطبه های عالمانه وسیاست مدارانه جای خالی اورا پرکرده بود دراین سالهای نخبه سوزی وعوام پروری خانه نشین شده است واگر طالقانی به خاطر اجابت دعوت حق دیگر خطبه نخواند ولی ابن عالم مجاهد وسیاستمدار صبور انقلاب به خاطر کینه وبغض جاهلان متنسک ومدعیان بی ریشه سکوت اختیار کرد واین روزها دیگر کمتر فرد منصفی پیداشود که از خلا حضور امثال هاشمی وطالقانی در عرصه های مهم سیاست واجتماع نگوید وننالد

علی علیه السلام در وصف جامعه جاهلی فرمود عالمها ملجم وجاهلها مکرم ،در جامعه جاهلی  بر دهان عالمش لگام می زنند وجاهلان اکرام می شوند نکند به سمت جامعه جاهلی می رویم وخود بی خبریم