امشب خبر  20 و30 ،درباره ماهوارهای فارسی زبان گزارش می داد واز تاثیرات مخرب آن برزندگی خانوادگی واخلاق جامعه می گفت اما به این موضوع مهم اشاره نکرد که چرا مردم به ماهواره اقبال نشان می دهند ؟

وغیراز عوامل بیرونی چه علل وعواملی درداخل زمینه رابرای نفوذ هرچه بیشتر ماهواره هادر درون خانه ها فراهم می کنند ؟واز همه مهم تر خود صدواسیما چه کاری درقبال این هجوم ونفوذ انجام داده است؟

و رسانه ای که با بیش از بیست کانال فعال است به عنوان مهم ترین ابزار ارتباط جمعی چه نقشی دراین باره ایفا کرده است ؟در نگاهی اجمالی به وضعیت برنامه سازی این همه شبکه سیما  آنچه به عیان پیداست این که تنها افزایش کمی وتعدد ظاهری ملاک عمل بوده و نوآوری وتحول جدی برای فعال ساختن استعداهای عظیم این سازمان رخ نداده است

 واگر بگوییم دوشبکه زمان جنگ با ساعات محدود پخش بهتر وجذاب تر وپرمخاطب تر از بیست کانال موجود عمل می کرد به گزافه سخن نگفته ایم اما درباره این که چرا سازمان عریض وطویل صداوسیما درمقابله با هجمه ماهواره ها منفعل و واگذار کننده میدان به رقیب است به دلائل مختلف می توان اشاره کرد

 که مهم ترین آن بازگشت به مدیریت انحصاری این سازمان دارد به گونه ای که بر همه بیست شبکه یک سلیقه ومدیریت خاص حاکم است واین باعث یک نواختی وتک صدایی وتکرار وملالت آوری برنامه  ها گشته است

واین موضوع به آن می ماند که  دائم در مجلسی  فقط یک نفر حرف بزند وباعث خستگی وکلافگی مخاطبان شود وبه جای تنوع بخشی به افراد صحبت کننده برتعداد میکرفونها وبلندگوها افزوده شود که این به جای حل مساله آن را بغرنجتر کرده ودل زدگی  را بیشتری می کند

امروز جناب ضرغامی خواستار افزایش اعتبارات بود یعنی همان نگاه کمی وبه این  سئوال پاسخ نداد که با بودجه فعلی چه کرده است  که بیشتر می خواهد؟واز این مساله ساده غفلت کرده که آیا تولید فکر وبرنامه وایده پردازی از بودجه برمی آید یا محتاج انسان های متفکر وسلایق مختلف وبه کارگیری استعدادهای متنوع است ؟

بر جناب ضرغامی ودیگر متصدیان باید گفت که مشکل دراعتبارات نیست مشکل درانحصار وتنگ نظری وراندن افراد متفکر وکاربلد از عرصه کار فرهنگی است به همین سخنرانی ها یی که از سیما پخش می شود وافرادی که سخنانشان از سیما پخش می شود نگاه کنید

غالبادر یک شکل ودریک سطح وبا یک تفکر وسلیقه خاص  است که مطلوب صداوسیما است ،این همه متفکر ودانشمند درکشور وجوددارد وتلویزیون فقط تریبون عده ای معدود وبا حرفهایی تکراری است

مقایسه کنید وضعیت سخنرانان وفیلم سازان امروز سیمارا با سخنرانان وفیلمسازان دهه شصت ، در دهه شصت  صدا ویا تصویر متفکران بزرگ ودارای سلایق مختلف در صداوسیما حضورداشتند از صدای شهید مطهری تا دکتر شریعتی تا فخرالدین حجازی تا علامه جعفری تا استاد جوادی آملی وتا مرحوم فلسفی ودیگران

 آیا از چنین تنوع وسطح بالای علمی وفکری امروز هم درصداوسیما خبری هست ؟درزمینه فیلمسازی نیز بزرگان هنری  چون علی حاتمی ،ناصر تقوایی،بهروز افخمی ، ...حضورداشتند درعرصه های دیگر هنر مثل موسیقی اساتیدی چون شجریان وشهرام ناظری هنر آفرینی می کردند

 ومتاسفانه امروز صداوسیما نه تنها بزرگان فرهنگ و هنر را منزوی کرده بلکه سطح هنر را به شدت تنزل داده نسل امروز شعر واهنگ وموسیقی که می شنوند یا تبلیغات با صوت وآهنگ چیپس وپفک است یا ادا واطوارهای عموپورنگ وامثال آن

 در محتوای فیلمها هم آنچه کمیاب ونایاب است هنر وفرهنگ است نه از ادبیات غنی ما ونه از متون معتبر روایی ماخبری هست نه از ادب ورسم ورسوم ایرانی ونه ازدردهای اجتماعی آنچه چشمها می بینند وبه دنبالش قلبها حسرتش را می خورند خانه های لوکس وماشین های مدل بالا وآدم هایی هستند که هیچ شباهتی به انسان های متوسط ومعمول جامعه ندارند

 ودردها ورنج هایشان نسبتی با زندگی واقعی مردم ندارد درزمینه اخبار وسیاست هم صداوسیمابیشتر شبیه ارگان یک جناح است تا رسانه ملی وزبان مردم  با این احوال نباید انتظار داشت مردم همچنان به صداوسیما اعتماد ورغبت کنند وسراغ رسانه های دیگر نروند

 .وقطعا هم نمی توان گفت همه به خاطر دیدن فیلمهای آن چنانی سراغ ماهواره می روند بلکه بسیاری برای گرفتن اخبار واطلاعات وتحلیل ها وبرنامه های فکری وفرهنگی که جایشان درصداوسیما خالی است  طالب ماهواره هستند

وخلاصه آن که اگربازار  ماهوارها رونقی گرفته به خاطر بی هنری وبی تدبیری خود  ماست