مهم ترین وبارزترین ویژگی نهضت آقا ابا عبد الله (ع) مساله امربه معروف ونهی از منکر است اصلی که از ابداعات وابتکارات دین اسلام ومبنای حیات اجتماعی مسلمانان است اصلی که قرآن آن را با ولایت پیوند داده است وآن را حق هر مومن بر دیگری و ولایت انها برهم می داند.
(انما المومنون و المومنات بعضهم اولیاء بعض یامرون باالمعروف وینهون عن المنکر )در این آیه در واقع امربه معروف ونهی از منکر برخاسته از ولایت مومنان بر یکدیگر دانسته شده است که از این بیان چند نکته مهم برداشت می شود .
اول این که همان طور که حق ولایت را خداوند بر مومنان عطا کرده است پس امر به معروف هم حقی است که خداوند به مومنان داده لذا هیچ مومنی نمی تواند مومن ومومنان دیگر را به خاطر امر به معروف ونهی از منکر سرزنش و ملامت کنند یا بگویند چه ربطی به تودارد عمل خودم هست وخودم مسئولم وپاسخ گو.
بلکه در نظام اجتماعی اسلام هر مومن نه تنها در برابر اعمال خود مسئول است در مقابل عمل دیگران نیز مسئول است وحق اعتراض وبازداشتن از اعمال نادرست را دارد واساسا غیرت اجتماعی در اسلام هم با امربه معروف ونهی از منکر بر پا وبر جا می ماند ومتجلی می شود .
در اسلام همان طور که فرد در باره خود ومال وناموس خود باید غیور باشد ومراقب، درباره جامعه وسایر انسان ها نیز چنین غیرت ورزی را نیز باید داشته باشد نکته دوم آیه شریفه این است که در آیه شریفه این ولایت اختصاص به فرد یا افراد خاص ندارد ودر دوطرف آمر ومامور وناهی ومنهی عام است .
یعنی همه بر همه حق امر به معروف دارند واز جمله حاکم بر مردم وهمین طور مردم بر حاکمین واتفاقا در قسم دوم وامربه معروف حاکمان موضوع اهمیت بیشتر داردذ چرا که حاکمان اعمالشان تاثیر وگستردگی بیشتر دارد وخطا وانحراف آنها می تواند جامعه ای را به تباهی کشد.
بنابراین بخش مهمی از غیرت ورزی دینی بازگشت به مراقبت مومنان نسبت به حاکمان دارد واساسا در سیاست اسلام وحیات عزت بخش محمدی وحسینی بی تفاوتی در برابر اعمال حاکمان از مصادیق قلت غیرت دینی محسوب می شود.
وکس یا کسانی که با هر کدام از اقسام امر به معروف ونهی از منکر چه در ساحت فردی ومحدود چه در ساحت اجتماعی وچه در برابر مسئولان وحاکمان مقاومت می کنند در واقع مروج بی حمیتی وبی غیرتی دینی هستند .
همان طور که که هر مومنی در خیابان ومدرسه ودانشگاه وخانه می تواند وباید رفیق وهمشهری وهمکلاسی خود را امر به معروف کند تا حیات جمعی سالم بماند و فساد همه گیر نشود همین طور همه مومنان می توانند وباید مسئولان را در برابر خطا ها امر به معروف ونهی از منکر کنند.
واگر می بینیم در جامعه به این اصل کمتر توجه می شود چون غالبا یک طرفه با آن برخورد می شود اگر چه این اصل در باره افراد معمولی توصیه ویاا جرا می شود اما وقتی در برابر مسئولان کسی زبان به نهی از منکر می گشاید هزار انگ واتهام می بیند وار جهات مختلف تحت فشار قرار می گیرد .
وهمین باعث می شود که در جاهای دیگر هم افراد زبانشان از امر به معروف ونهی از منکر بازماند اگر جوانی ببیند که این اصل قبل از این که درباره او پیاده شود درباره مسئولان اجرا می شود ویک مسیر ورویه عادی در جامعه برای امر به معروف حکومتی وجود دارد قطعا با جان ودل امر به خود را با جان ودل خواهد پذیرفت .
ولی متاسفانه وضعیت سیاسی اجتماعی امروز جامعه به نحوی است اگر مومنی به ظاهر یا رفتار جوانی اعتراض کند چند معترض حامی آن خاطی پیدا می شود که چرا به این گیر داد ه اید چرا از خطاهای بارز وبزرگ بزرگان جامعه چشم پوشید ه اید اگر راست می گویید وجرات داریدابتدا آنها را امر ونهی کنید.
واین بازگشت به همان کمرنگ بودن وبلکه عدم حضور وامر ونهی در ناحیه مسئولان است وجالب این که برخی مدیران به صرف کوچکترین اعتراض به مافوق بر کنار می شوند واین موضوع هم در سطوح بالا وهم پایین جریان دارد.
وهمه اینها باعث رونق گرفتن فرهنگ تملق ودورویی ونفاق واز بین رفتن حساسیت وغیرت دینی است چرا که بسیاری می بینند حرف زدن وانتقاد باعث از دست رفتن کار واعتبار می شود تا چه رسد که بخواهند امر ونهی کنند .