ماه رمضان ماه روزه داری ماه تمرین صبر واستقامت ماه فاصله گرفتن از خود نفسانی ونزدیک شدن به خود روحانی ماه خشوع وخضوع دل ماه یاد آوری رنج گرسنگی گرسنگان ماه ریاضت مشروع وماه اخلاص ورزی

 ومهم تر از همه ماه بازگشت به عهد الهی وتجدید واحیای عهد ی است که انسان درازل با خداوند متعال بسته است عهدی که پایه ومایه ایمان ودین داری وگوهر وجودی انسان است وبا پایبندی به آن عهد است که انسان انسان می ماند

 عهد الستی که درآن خدااز انسان پیمان گرفت که جزاورا خداورب خود نداند ونشناسد( الست بربکم قالوا بلی )عهدی که درآن انسان به خداوند قول داد که درپرستش او کسی را شریک قرار ندهد

 این که ماه رمضان وروزه داری تجلی عهد ورزی انسان با خداست نکته روشنی است چراکه هر سحر مومن با خدا عهد می بندد که تا مغرب خود نفسانی خودرا که همان خود خورنده وآشامنده است مهار کند وبراین عهد استوار می ماند ولذت زمان افطار درهمین پایبندی به عهد است

 واین تمرین پایبندی به عهد تا یک ماه تکرار می شود تا ملکه جان شود در روایات آمده که علت این که ما یک ماه روزه می گیریم آن است که چون مواد حاصل از شجره ممنوعه ای که آدم خورد تا یک ماه در بدنش تاثیر گذاشت

بنابراین رمضان تکرار توبه آدم گونه ما ست خداوند با آدم علیه السلام عهد کرد که نزدیک درخت ممنوعه نشود وبه سخن شیطان گوش فراندهد (ولاتقربا هذه الشجره فتکونا من الظالمین )وبا خطای آدم به گونه ای این عهد شکسته شد که فرمود (ولم نجد له عزما )

وما که از جنس آدم هستیم در زمین ودنیا ودر طول سال عهد شکنی های فراوانی را مرتکب می شویم وماه رمضان فرصت بازسازی عهد های ما باخدا ست ومهم تر از آن فرصت احیای اصل پایندی به عهد است

 وعهدی هم که ما با خدا بسته ایم از جنس قول وگفتار صرف نیست که شکستن آن فقط یک عمل غیر اخلاقی باشد بلکه عهدهای عینی است یعنی ساختار وجودی ما با این عهدها شکل گرفته است

 وشکستن هر عهد الهی یعنی دورشدن از مقام انسانی عهدهای بین ما وخدا هویت وحقیقت وجوی ما شکل می دهد وپای بران عهدها گذاشتن تغییر هویت خود وقدم در انحطاط گذاشتن است  بنابراین ماه رمضان بازگشت به هویت انسانی ماست در نوشته های بعد دراین باره انشاالله بیشتر سخن می گوییم