به روزبزرگداشت استاد محمدحسین بهجتی ملقب به شهریار یکی از بزرگترین شاعران تاریخ فرهنگ مان نزدیک می شویم اما شهریار ملک سخن فقط به عنوان شاعر نزد ما شناخته شده نیست شهریار یک عاشق یک سالک ویک صاحبدلی است که شعر وغزلش عطر وبویی خاص دارد شعر او حکایتگر دلی شیداوپاک وزلال است شهرت عاشقی شهریار وگذراز عشق مجازی به حقیقی معروف ترازآن است که درباره اش سخن بگوییم رندی شهریار در پشت پازدن به دنیاومادیات اودر ترک تحصیل رشته پرطمطراق پزشکی وروآوردن به شعروادبیات وزندگی زاهدانه جلوه ای دیگراز شخصیت چندبعدی شهریاراست وحرکت برخلاف جریان روشنفکری وفکری حاکم برمحافل ادبی وفرهنگی دردوره خود وشعرخودرا درخدمت انقلاب وجنگ قراردادن که باب طبع بسیاری از شاعران وهنرمندان غرب وشرق زده نبود نمایی دیگراز روح بلند ومردمی و دردمندانه ودیندارانه اوست شهریارشاعراهل بیت ونظرکرده مولا علی (ع)نیزهست باشعر فاخرش
علی ای همای رحمت توچه آیتی خدارا که به ماسوافکندی همه سایه همارا
وبالاخره شهریار سراینده حیدربابا بهترین شعر مردمی وبومی روزگاراست چکامه ای که زندگی ساده وفطری وخدایی ایرانی را به بهترین شکل ممکن تصویرمی کند شعری که فراتر از کلام یک تصویر دقیق ونقاشی محیرالعقول از زندگی زلال روستایی است شهریار ازجمله کسانی است که در برابر مدرنیته وتحولاتی که بسیاری از وجوه زندگی انسانی والهی بشررا پامال پیشرفت ظاهری کرده است موضعی منتقدانه دارد وازوضعیت معنا وحقیقت سوز دوره جدید می نالد تمدونون ایدوخ یالان سوزونه فریب دروغ تمدن را خوردیم
شهریار از بین رفتن روح بندگی وخضوع را دردمندانه فریاد می کند
ذی حجه مزمحرم اول ماخ دادر بهشتمزجهنم اولماخ داددر
او وضعیت مارا رفتن به سمت جهنم توصیف می کند وبا حسرت به یاد می آورد که در گذشته حتی درختان دربرابرخدا خاضع بودند
اقاشلاردا اللاها باش ایردی
شهریار از آوارگی انسان معاصرمی گوید ودورافتادن ازاصل ونسل خود
هیچ بیلمدم گزللرم نجولدی شهریار آن چنان ازدوره کودکی خود سرمست است دوره ای که هنوز زندگی هارنگ خداودلها دردهم داشتند که آرزو می کند کاش یکباردیگربه آن دوره بازمی گشت کاش قیدب بیرده اوشاق الایدم بیرگول اچب اونان سورا سولایدم
شهریاردرحیدربابا زبان فطرت انسان معاصراست که خودرادردنیای جدید غریب وتنها می بیند زبان روح خدایی بشر که خودرادرقفس مدرنیته اسیرمیبیند وشهریارمعصومیت ازدست رفته انسان رادرعصرخسران فریاد می زند
ستایش حیدربابا ستایش زندگی بامعنا ستایش حیات طیبه وستایش فطرت است
حیدربابا گونی شاد اولسون دورت بیر یانی باغ اولسون بولاغ اولسون
روح بلندش شاد ومحشوربا اجداد طاهرینش باد
این روزها سالگرد رحلت عالم اندیشمند وخطیب توانا ومبارز برجسته وپرسابقه مرحوم آیت الله طالقانی است طالقانی ازجمله عالمان مبارزی بود که سالهای زیادی از عمر خودرا در زندارن های شاه سپری کرد مجاهدی نستوه که زندگیش درراه مبارزه باطاغوت واستبداد گذشت طالقانی که به تعبیر امام راحل ابوذر زمان بود تابود با بی عدالتی واستبداد منشی وتحقیر انسان ها مقابله می کرد وبا بیان شیوا ورفتار ازادمنشانه دل بسیاری از جوانان ودانشگاهیان را تسخیر کرده بود طالقانی اولین خطیب جمعه تهران بود که نمازهای جمعه چند صدهزارنفری را اقامه کرد خطیبی که درعین پایداری به اسلام وولایت ورهبری از مردم وفرهیختگان نیز غافل نبود وآرمان های انقلاب اسلامی ،عدالت، آزادی واسلام را باهم می خواست معرف اسلامی اتسانی وعقلانی بود آن چه که دراین سال های سخت مورد غفلت قرار گرفته وخطبه های نمازهای جمعه دیگر آن جامعیت وازاداندیشی امثال طالقانی را ندارند وبیشتر محل تکرار شعارهای کلی ومطالب مداحانه است تا ارائه مباحث عقلانی وسازنده والبته این روزها جای خالی طالقانی بیشتر حس می شود چرا که دیگر خطیب اندیشمند وفرازانه جمعه یعنی آیت الله هاشمی همرزم وهم سلول طالقانی که سالها با خطبه های عالمانه وسیاست مدارانه جای خالی اورا پرکرده بود دراین سالهای نخبه سوزی وعوام پروری خانه نشین شده است واگر طالقانی به خاطر اجابت دعوت حق دیگر خطبه نخواند ولی ابن عالم مجاهد وسیاستمدار صبور انقلاب به خاطر کینه وبغض جاهلان متنسک ومدعیان بی ریشه سکوت اختیار کرد واین روزها دیگر کمتر فرد منصفی پیداشود که از خلا حضور امثال هاشمی وطالقانی در عرصه های مهم سیاست واجتماع نگوید وننالد
علی علیه السلام در وصف جامعه جاهلی فرمود عالمها ملجم وجاهلها مکرم ،در جامعه جاهلی بر دهان عالمش لگام می زنند وجاهلان اکرام می شوند نکند به سمت جامعه جاهلی می رویم وخود بی خبریم