شهید آوینی از نسل روشنفکر روشن ضمیری بود که در پرتو انقلاب وانفاس قدسی حضرت امام تولدی دیگر یافت او آن چنان که خود نوشته است زمانی همه نوشته هایش را که به قول خود حدیث نفس بود آتش می زند واز نو شروع می کند واین بار خالص وخاضع واز سر درد ودین می نویسد وچه آثار زیبا وجاودان از خود به جای می گذارد

آوینی به قول خود از یک راه طی شده واز مسیری دور ودراز عبور کرد ه است هم محافل دانشگاهی وروشنفکری را تجربه کرده هم با هنر آشنا است هم با فلسفه واندیشه ولی در مواجه با امام وانقلاب گویی گمشده دیرین خود را می یابد وبا ایمان آگاهانه به امام همه وجودش را در خدمت آرمان کسی قرار می دهد که در نوشته هایش از اوبه حضرت روح الله تعبیر می کرد  

حضرت روح الله چنان نفسی در دل این شوریده می دمد که همه القاب واطوار وادا وادعاهای مرسوم محیط های علمی وروشنفکری را کنار می زند ومثل یک سرباز وبلکه یک بسیجی زمان امام بی ادعا وگمنام وخالص والبته فکور وآگاه با قلم ودوربینش به تدوین وتحلیل درست و دقیق و عارفانه جنگ و مردان جبهه می پردازد دیگر کسی اورا با عنوان مهندس  وامثال آن نمی شناسد او حاج مرتضی است مثل حاج همت وحاج احمد ودیگر دلاوران ونام آوران عصر خمینی کبیر

آوینی اما بعد از جنگ مثل بسیاری از همرزمانش وضعیت سختتری می یابد هم از سوی محافل روشنفکری تحت فشار تبلیغی است وهم از سوی جبهه به ظاهر خودی والبته این دومی تلختر وسختتر است کیهان همیشه مدعی اورا به دور شدن ازخدا متهم می کند چرا که او از هیچکاک فیلمساز  تمجید کرد ه است  همان کیهانی که امروز در غیابش داعیه دار شد ه است

امروز بسیاری  آوینی را  به نفع خود می خواهند مصادره کنند همانان که در حیاتش اورا آزردند و لی نسل نو باید بداند مهم ترین تفاوت امثال آوینی با مدعیان امروز در انتخاب روش بود آوینی روشنفکر انقلابی ومکتبی بود که ملتزم به اخلاق وروش انسانی بود وبه صراحت در مجله سوره نوشت که گرچه با برخی افکار  روشنفکری وغیر آن مخالف است اما روش او  در برخورد با اندیشه های مخالف متفاوت است وهرگز از راه هتاکان وپرده دران وبی اخلاقان عرصه مطبوعات وغیره ولو به نام انقلابی وارزشی نمی رود

و شهادت آوینی که سالها در حسرتش بود برکات دیگر را باعث شد ازجمله همین ظهور کاروان راهیان نور بود چرا که آوینی در ایام تعطیلات  نوروز به  جای کیش وشمال وخارج به فکه رفته بود

وهمان جا نیز بالاخره به آرزوی دیرین ویاران شیرینش رسید وهمان تذکار وتذکر وفتح باب برای اهل دل شد که در ایام غفلت به سرزمینی سفر کنند که آوینی  برای دیدار یا بهشتیان به آنجا رفته بود