دوباره روز معلم فرامی رسد وهر کس که تجربه بهره گیری از معلمان رادارد ناخوداگاه یاد معلمان واساتیدی که حق پدرمعنوی را برو دارند می افتد ونویسنده هم که توفیق استفاده از معلمان واساتید دلسوز ومحقق را داشته است 

 به یاد کسانی که بهترین لحظات زندگی خود را  درمحضر انان داشته می افتد ازجمله استادی باسواد ومحقق که به گونه ای در ذهن وضمیرم تاثیر نهاد که بعد از اخرین جلسه درس در گوشه کلاس با بغض وتاسف ارزو می کردم ای کاش تمام نمی شد

همین طور  به یاد می اورم که بازبعد از پایان درس  استادی دیگر که بسیار ازاو آموختم درکلاس خلوت با قطرات اشک بدرقه گر آن عزیز بودم رابطه استاد وشاگرد از بهترین وپاک ترین رابطه هاست

معلمی کبه جان جدید به تو می دهد معلمی  که  غذای روان توراز فراهم می سازد معلمی که علاوه بر علم راه اندیشیدن می آموزد معلمی  که همراه تعلیم تو راتربیت می کند معلمی که سئوالات تورا پاسخ می دهد

وآرامش ولذت عالم شدن را به توهدیه می دهد یادی هم باید کرد از معلمانی که با نوشته ها وکتب عالمانه روح تشنه را سیراب وذهن نیازمند را با حکمت ومعرفت نوازش می دهند

بگذرم که حتی توصیف علم و بزرگان واساتید از عهده چون حقیری بیرون است  که علی (ع) فرمود : من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا (کافی ج1 ص 90)  ودر جای  دیگرفرمود:  انا عبد من عبید محمد (ص) ، که شاید اشاره به مقام معلمی ومربی گری پیامبر نسبت به شخص حضرت دارد