سالهاست که سینما نمی ر وم ولی گاهی در مسافرت با اتوبوس فیملهای سینما را می بینم واین چند سطر را به خاطر آخرین فیلمی که دیدم   می نویسم  فیلم (افراطیها )که در اسم وبازیگر تقلیدی آشفته از اخراجیها ست خود اخراجیها که جزء فیلمهای نازل در فرم ومحتوا بود حال فیلمی که بخواهد از آن تقلید کند چه وضعی پیدا می کند یک ملغمه ای از رقص وآواز وتمسخر دین ودینداری با فیلمنامه ای سرگردان وسست وضعیف سینمای امروز ما دوباره ارتجاع به دوره طاغوت کرده وفیلم فارسی ومبتذل به اسم فیلم شاد وطنز  سینما ومخاطب را به تمسخر گرفته است فیلمهایی که به خاطر نداشتن دو عنصر اندیشه وهنر به لودگی وابتذال رو آورده که باعث به احتضار افتادن حیات سینما گشته است

وقتی آزادی اندیشه در فرهنگ نباشد واهل درد وتفکر از کار فرهنگی کناره می گیرند لازمه اش حاکمیت آزادی ابتذال است  واتفاقی که در رژیم پهلوی افتاد  دوباره تکرار می شود

دهه شصت در سینمای ایران یک احیاء وانقلاب جدی بود که باعث پدید آمدن آثار ارزشمند ورشد سینما گران فرهیخته بود واین به خاطر مدیریت متفکرانه وآزاد منشانه  (آزادی صحیح )از سویی و اعتماد به بزرگان سینما از سوی دیگر بود  وقتی در افراطیها بازی نازل کسی چون اکبر عبدی را می دیدم یاد علی حاتمی می افتادم که در دهه شصت از کسانی چون اکبر عبدی چه بازی های عالی می گرفت

به حال جهانگیری کارگردان فیلم هم که زمانی تحت تاثیر فضای درست سینما سهمی در فیلم دفاع مقدس داشت  دلم می سوخت که حال اونیز برای عقب نماندن از قافله تن به چه وضعیت پلشتی داده است

تکرار می کنم تا اندیشه واندیشمند در فرهنگ وهنر دوباره جایگاه خود را نیابد وتا  زمینه ساخت فیلم اجتماعی وسیاسی وفکری  فراهم نشود وضع همین است وساخته شدن فیلم اجتماعی قوی  احتیاج به سعه صدر و اعتماد به بزرگان فرهنگ دارد