سابقا در محله ما مردی بود که معروف بود به بد دهنی وفحاشی وخساست  کافی بود که از کنار خانه یا باغ او رد بشی تا هرچه که فحش بلد بود نثار شما بکند وجالب این که اگر  فرضا برای پرداخت قرضش به مغازه ای  می رفت به مقداری که خود مدعی بودحساب پرداخت می کرد وبه حساب ودفتر مغازه دار اعتنا نمی کرد واگر طلبکار کمی مقاومت می کرد داد وبیداد می کرد که آبرویت را می برم وفلان وبهمان  در واقع زبان وبد دهنی اهرم قدرت وثروتش بود که هم نقش پول را برایش ایفا می کرد وهم بازوی قدرتش محسوب می شد البته اهالی محل هم به خاطر بددهنی او به نوعی از او حساب می بردند وکمتر بااو دهن به دهان می شدند

حالا حکایت برخی از سیاست مداران  شبیه همان آقاست که هرجا کم بیاورند به مدد زبان وپرد ه دری جبران مافات می کنند نمونه بارز آن در ایام انتخابات بود که وقتی   احساس خطر کرده وپایگاه مردمی خودرا متزلزل دیدند به قول خود دست به افشاگری که همان حریم شکنی وترور شخصیت ها بود زدند   حالا هم که از نوع دیگر تحت فشار هستند  وبدنه جریان اصولگرایی منتقد ایشان گشته است باز تهدید به افشاگری می کنند ویکی نیست به اینان یاد آوری کند که دیگر حنایشان رنگ  باخته و تز بگم بگم دیگر کاریی ندارد واگر زمانی که وجود حلقه مفسدان اقتصادی در اطرافشان  برای مردم آشکار  نبود شعار افشای نام مفسدان ومبارزه با آنها  کارایی داشت امروز با عیان شدن چنین حلقه های نزدیک به خود  کسی آن شعارها راباور ندارد اگر دیروز بدون نوشتن دیکته غلط های دیکته دیگران را می شمردند  امروز با این همه غلطیهای فاحش  که در دیکته چند ساله اشان  وجود دارد دیگر نقش معلمی بازی کردن فایده ندارد

وبالاخره امروز همان شیوه ای را که خود با مخالفان در پیش می گرفتند سینه چاکان دیروز شان  با آنها  در پیش گرفته اند و این بار دیگر اینان  ملاحظات دیگران را ندارند ودر منطقشان افشاگری در جواب افشاگری است  وبلکه پرد دری مقابل پرد ه دری است

درواقع این بار با سلاح خود ساخته خلع سلاح گشته اند  طبق ضرب المثل معروف از هردست که بدهی از همان دست می گیری .