بسمه تعالی

امروز بااتوبوس مسافر خانه بودم به یمن بهار و روزهای بارانی وابری که دلبری خاصی دارند درمسیر مناظر زیبا وهوای دلکش ادمی را از هر مشغولیت دیگر باز می داشت قصد داشتم کمی مطالعه کنم

 ولی وقتی قدری به بیرون نگاه کردم این نگاه به خیرگی طولانی تبدیل شد وترجیح دادم  فقط تماشا کنم وتماشا دیدن ابرها در آغوش کوهستان نگاه به سبزه زارها وحتی تماشای خانه های روستایی که از دورپیدا بود لذت وبهجت دیگری داشت

 ما انسان های عصر مدرنیته که در ساختمان ها ودرکنار ابزار ماشینی دچار غفلت غلیظی شده ایم از هر زمان بیشتر به رجوع به مام خود طبیعت وآیات الهی نیازمندیم وسفر از بهترین این فرصت هاست

 البته اگر سرگرمی هایی که آنی ما را به حال خود رها نمی کنند بگذارد مثل همین فیلم هایی که داخل اتوبوس برای مسافران می گذارند که غالبا هم تهی از معنی وهنر است  سخن در این باره بسیار است وسکوت سنگینتر که دراین غوغا صدا به جایی نمی رسد