وقتی حق علی (ع) وحق یک تاریخ ایمان وانسان غصب شد وزهرا(س) فریاد زد، نفرین کرد ،احتجاج کرد ولی جماعت جهل وکفر یا چون عقل از دست داده ها هاج هاج فقط نظاره کردند ویا چون دژخیمان مست ریاست وقدرت تازیانه ظلم بر کف گرفته ورخ ملکوتی آفتاب عالم انسانیت صدیقه طاهره را هدف کین وکفر ورذالت خود گرفتند.
وعلی(ع) این مظلومترین دلیر ودلاور هستی جز صبر وسکوت چاره ای برای خود ندید، که می دانست درد لشگر جهالت وحماقت را دوایی نیست جزء صبری تلخ وسخت چون استخوان در گلو وخار در چشم
و دوباره تاریخ بر خاندان کرامت ومظلومیت تکرار می شود واین بار فرزند زهرا (س) عزیز محمد(ص) ویاد گار مرتضی (ع)فریاد می زند. بر وجدان های خفته ودلهای مرده ،برترین وزیباترین حجت هایش را عرضه می کند پرد ه از چهره دلربای علی اکبر این نمود ونماد مصطفی خاتم (ص) بر می دارد.
واین آیت محمدی که آینه خلق وخلق محمد است را به سمت روح های خفته ودلهای بیمار می فرستد بلکه بیدار شوند بلکه راه سلامت یابند علی اصغر این تجلی عصمت وفطرت وطهارت فاطمی را به دست می گیرد شاید در قساوت سنگ گونه دلهای مرده زمان رخنه ای حاصل شود.
شاید دلهایی هوای حیات کنند وزند ه شوند شاید سکوت سرد وسیاه این قبرستا نیان بشکند شاید دلی بلرزد ولی این قوم آن چنان بخت برگشته وبه شقاوت خو کرد ه است وآن چنان ظلمت سیاهی بر سر این قوم شوم ریخته که هیچ راهی به سمت نور وهیچ نگاهی به سوی آسمان پرستاره ای که حسین بر پا کرده است نمی افتد.
واین گونه می شود که سر حسین (ع) مصباح هدایت بر نیزه می رود وقصه پرغصه حکومت رذالت ودنائت بر حماقت وجهالت ادامه می یابد ودراین فضا علی بن حسین(ع) چون علی مرتضی (ع) چه چاره دارد جز سکوت وصبر؟ وقتی آدم نماهای زمان به جای امام زمان خود شیطان زمینی را اطاعت می کنند وارج می دهند جزعزلت وتحمل یک تنه تمام مصیبت چه می تواند بکند ؟
اما این امام کرامت وحقیقت البته همچنان دراندیشه انسان است وبه تعبیر بزرگی با لب دوخته فریاد می زند اگر آموزه های خاندان علم وکرامت را نگذاشتند که در درون مساجد وخانه ها برود
نگذاشتند که قلبها با نور معرفت اهل بیت منور شود نگذاشتند که چشم ودل بشر در شعاع خورشید علی وحسین(ع) روشن شود اگر نگذاشتند نور خدا آشکار شود اما از هر راهی که شده باید پیام خاندان امامت به گوش تاریخ وانسان هابرسد باید همه معارف قرآن رادر ندبه ها وناله هایش با معشوق ومحبوبش نجوا کند
بایدسفیر فریاد گر درد های این دل دریایی وحامل معرفت های این قلبی الهی کلمه وصفحه وصحیفه باشد ، باشد که در امتداد زمان وتاریخ دلها وچشمهای جویای نور قره العین خود را دریابند وراه سلوک به حق را از صفحه صفحه صحیفه بجویند .
(اللهم صل علی محمد وآله ،وارزقنی صحه فی عبادةو فراغا فی زهادة ووعلما فی استعمال وورعا فی جمال اللهم اختم بعفوک اجلی وحقق فی رجاء رحمتک املی ،وسهل الی بلوغ رضاک سبلی وحسن فی جمیع احوالی عملی ) صحیفه سجادیه دعای بیستم
(خدایا بر محمد وخاندانش صلوات بفرست وروزی من کن تندرستی در عبادت وآسایش در زهد ودوری از دنیا وعلم با عمل وپرهیز کاری از روی میانه روی بار خدیا بسر رسیدن عمرم را با گذشت خود به پایان رسان وارزویم را درامید برحمت خویش پابر جانما وراه هایت را برای رسیدن به خوشنودیت اسان فرما )
السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین وعلی اولاد الحسین وعلی اصحاب الحسین