از جمله اصطلاحات فرهنگ سیاسی امام خمینی که بر گرفته از قرآن کریم است اصطلاح طاغوت است در فرهنگ ها ومکاتب سیاسی از عنوان استبداد ویا دیکتاتوری استفاده می شود وبه حاکمان زور گو وخود محور مستبد ودیکتاتور می گویند.
که بیشتر ناظربه وجه قدرت است یعنی اگر حکومت وحاکمانی در استفاده از قدرت سیاسی عدالت را رعایت نکند و خودکامگی پیشه سازد مستبد خوانده می شود اما در فرهنگ امام به جای استبداد از اصطلاح قرآنی طاغوت که معنای جامع تری دارد استفاده می شود
واین اصطلاح گرچه مشترکاتی با استبداد و دیکتاتوری دارد اما دارای جامعیتی است که دامنه و سیعتری را در بر می گیرد و در واقع استبداد نسبت به طاغوت مفهوم ناقصی است.
طاغوت از طغیان گرفته شده و به معنای تجاوز ازحد است و طاغی یعنی کسی که از حد تجاوز می کند و طاغوت به آن نوع حکمرانی گفته می شود که تجاوزکار است ،واز آنجا که در فرهنگ قرآنی سیاست و قدرت از ایمان و دین جدا نیست .
وهر مفهوم سیاسی دارای مبانی و لوازم ایمانی نیز هست لذا طاغوت هم در نسبت با خدا معنا می یابد(کلا ان الانسان لیطغی) وهم نسبت به بندگان، (اذهب الی فرعون انه طغی) نسبت با خدا یعنی کسی دربرابر احکام واوامر الهی طغیان ورزد وآنهارا در اعتقاد ویا عمل نادیده بگیرد و در نسبت به بندگان همان عدم رعایت حقوق مردم وتجاوز به حق ایشان است
واین دو طرف طاغوت ارتباط وثیق باهم دارند یعنی فردی که نسبت به حدود الهی طاغی وتجاوز کار است نسبت به حقوق مردم هم طاغی خواهد بود واز سوی دیگر اصلاح وعلاج واقعی طغیان و تجاوز به حقوق مردم هم ریشه در اصلاح نسبت به رعایت حدود الهی دارد .
و تنها با التزام به رعایت حقوق مردم میسر نخواهد شد و البته همین نکته مورد غفلت جامعه شناسان غربی قرار گرفته که خیال می کنند تامین حقوق مردم و نفی استبداد تنها با رعایت حقوق مردم امگان پذیر است .
و نظریات سیاسی خود را معطوف به یک جهت کرده اند و البته در عمل نیز نتوانسته اند استبداد را از میان بردارند و بلکه شکل آن را تغییر داد ه اند و استبداد آشکار و با زور و سرنیزه را تبدیل به استبداد پیچده و پنهان و با ابزار رسانه و فرهنگ کرد ه اند.
واین به خاطر نادیده گرفتن نقش اولی واصلی ایمان در نفی حقیقی استبداد است و در فرهنگ سیاسی حضرت امام که رویکردی مومنانه به مفاهیم سیاسی حاکم است برای ریشه کن کردن حقیقی وجامع استبداد راه حل ارائه می شود.
و بنای آن هم از این جا گذاشته می شود که ابتدا تعریف درست وجامع از استبداد صوزت می گیرد واستبداد دربرابر مردم همراه با استبداد دربرابر احکام وحدود الهی باهم لحاظ می شود واز اصطلاح جامع طاغوت استفاده می شود .
تا هردو صورت را شامل شود وآن گاه که اصل مساله تبیین درست و جامع یافت راه حل جامع و همه جانبه که نفی هردو طرف استبداد را می کند ارائه می گردد .بنابراین تفاوت مهم حکومت وحاکمیت از منظر امام با سایر مکاتب این است که نگاه تک بعدی به استبداد نمی شود و نفی طاغوت که اعم از استبداد است مورد توجه است .
وراه برون رفت از استبداد طرفینی و طاغوت توجه به خدا و احکام و قوانین و حدود او در کنار توجه به مردم و پایبندی به میثاق ها و حقوق مردم قرار می گیرد واین دو جدایی ناپذیر هستند که اختلال به هرکدام اخلال در دیگری را به دنبال دارد .