از اوائل دهه شصت تا خرداد 76 که اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی رسیدند، تقسیم بندی فعالان سیاسی در کشور ما بر عنوان چپ و راست استوار بود که بیشترناظر به نظریات اقتصادی دو طرف بود .

وکسانی که اقتصاد دولتی را بیشتر می پسندیدند چپ وکسانی که به اقتصاد آزاد وخصوصی تمایل بیشتری داشتند راست نامیده می شدند اما بعداز خرداد 76 محور تقسیم بندی عوض شد وفعالان سیاسی در دو حوزه اصلاح طلبان واصول گرایان دسته بندی شدند.

و با توجه به تحولات رخ داده دیگر نظریات اقتصادی ملاک دسته بندی نبود بلکه بیشتر نظریات سیاسی و فرهنگی ملاک قرار گرفت، که اصلاح طلبان بر فرهنگ باز و سیاست مردم سالاری تکیه و تاکید داشتند.

واصول گرایان بر فرهنگ هدایت شده  و سیاست ولایت محور تکیه می کردند وامروز بعداز گذشت نزدیک به شانزده سال و تغییر و تحولات مختلفی که در عرصه سیاست رخ داده است به نظر می رسد احتیاج به دسته بندی جدیدی باشد.

 و ملاک های سابق چندان برای هویت و ماهیت بخشی به جریانات کارساز نیست واحتیاج به ملاک ومحور ودسته بندی جدیدی هستیم  اما محور تقسیم بندی جدید چه می تواند باشد ؟

 دریک نگاه کلی به تاریخ جناح بندی و جریان شناسی بعد از انقلاب اسلامی می توان گفت که درهمه دوره ها نوع نگاه به عدالت ،محور تقسیم بندی بوده است در دهه شصت عدالت اقتصادی واجتماعی بیشتر ملاک بوده است.

  که فرضا چپ عدالت اجتماعی را در اقتصاد دولتی و راست در اقتصاد باز می دید  و در دوره اصلاحات عدالت فرهنگی وسیاسی مدنظر بوده واصول گریان عدالت سیاسی فرهنگی را به گونه ای واصلاح طلبان به گونه دیگر تفسیر می کردند.

لذا امروز هم  جنس ملاک در تقسیم بندی  همان عدالت است اما نوع عدالت متفاوت از دوره های قبل است  و  از آنجا که اولویت جامعه امروز ما اخلاق است  و بزرگترین و ریشه ای ترین معضل اجتماعی سیاسی روز معضل اخلاقی  است به نظر می رسد که این بار تقسیم بندی بر  عدالت اخلاقی و نوع نگاه به آن صورت گیرد .

و دریک  نگاه اجمالی می توان گفت در عرصه سیاست کنونی دو طیف و نظر درباره عدالت اخلاقی و جود دارد طیفی که عدالت اخلاقی را  ابزار و وسیله رسیدن به عدالت اقتصادی واجتماعی می داند ودیگری طیفی که عدالت اقتصادی و اجتماعی را ابزار و راه رسیدن به عدالت اخلاقی می بیند.

لذا از نظر  آن دسته که به عدالت اخلاقی اصالت مستقل واولی می دهند براحتی و به  بهانه عدالت اجتماعی وغیره  نمی توان عدالت اخلاقی را نادیده گرفت اما در نگاه دسته دوم که عدالت اخلاقی را ابزار می دانند زیر پانهادن اخلاق برای رسیدن به عدالت اجتماعی تجویز می شود.

 وبه نظر می رسد محور انتخابات 92 هم به این موضوع باز می گردد که در واقع مردم باید به اصالت عدالت اخلاقی و یا ابزار بودن عدالت اخلاقی رأی دهند .

انشاالله درنوشته دیگری این بحث را تفصیل بیشتری می دهیم