از جمله مباحث مربوط به امربه معروف آداب و روش های صحیح امربه معروف است که اهمیت  تامل وتوجه به این موضوع کمتراز اصل آن نیست وچه بسا نادانی به آداب امربه معروف ویا نادیده گرفتن آنها نتایج منفی وگاه غیر قابل جبران به دنبال آورد.

 همه ما کم وبیش شنیده ها و خوانده های از روش های غلط امربه معروف  که باعث زدگی از دین را به باور آورده به خاطر داریم ، شهید مطهری از متفکران دینی  است

 که دردمندانه از روش های نادرست امربه معروف و نهی از منکر که گاه باعث انزجرار افراد از دین گشته می نالد و درکتاب (حماسه حسینی ) برای نمونه  این قضیه را نقل

می کند

(یکى از آقایان خطبا نقل می کرد که مردى در مشهد اصلًا با دین پیوندى نداشت ،وما بااو صحبت کردیم کم کم اهل دین ونماز و روزه شد وحتی مرتب در نماز جماعت شرکت می کرد تا بعداز مدتی دیدیم پیدایش نیست .

بعد کاشف به عمل آمد که دیگر نماز جماعت هم نمی رود. تحقیق کردیم ببینیم که علت چیست؟ معلوم شد در یک روز یکى از مقدس مآب ها در نماز جماعت  میان جمعیت،

 در موقع نماز، خطاب به او می گوید شما مسلمان هستید یا نه؟ این بیچاره ناراحت می شود، می گوید اگر مسلمان نباشم، در مسجد گوهرشاد در صف جماعت چکار می کنم؟

 می گوید: اگر مسلمانى، چرا ریشت را این طور کرده اى؟ از همان جا سجاده را برمی دارد و می گوید این مسجد و این نماز جماعت و این دین و مذهب مال خودتان. رفت که رفت. )                                                                 مجموعه آثاراستادشهیدمطهرى، ج17، ص: 250

 ودرادامه بحث امربه معروف می کوشیم درحد توان خود به برخی آداب و اصول اساسی که در امربه معروف باید مورد توجه قرار گیرد به اجمال می پردازیم

 اصل کرامت

امر به معروف ونهی از منکر برای آن است که روح ایمان ودینداری افراد تقویت وتحکیم شود واز انحراف جلوگیری شود واز جمله مسائل اساسی که دین اسلام برآن تاکید دارد حفظ کرامت انسان هاست .

درواقع خداوند انسان را کرامت ویژه داده است و دین رانیز برای حفظ و رشد این کرامت فرستاده است (لقد کرمنا بنی آدم و حملناهم فی البر والبحر و رزقناهم من الطیبات )بنابراین هرحکم دینی و فرع اسلامی براین اصل متعالی استوار است.

 که از جمله امربه معروف باشد و درامربه معروف تلاش برای کرامت حقیقی انسان است بنابراین روشی که به کار گرفته می شود نباید به گونه ای باشد که نقض غرض کند وکرامت را تخریب کند و درواقع  آمربه معروف می خواهد کرامت انسانی طرف را یاد آوری کند .

و اورا به عملی که تضمین کننده این کرامت است بخواند و از عمل منافی با کرامت بازدارد و نه این که امر و نهی بهانه و روشی باشد برای تخریب و تهتک فرد و این موضوع باید در روش اجرایی پیدا باشد، اگر روش کریمانه باشد مخاطب می فهمد که قصد وهدف اصلی چیست ؟

وهمان گونه که مریضی از امرونهی طبیبی ناراحت نمی شود و آن را به سود خود می داند این احساس را هم در امر ونهی مومنانه خواهد داشت ،واز جمله اموری که باعث می شود امربه معروف از مسیر درست منحرف شود.

 مخلوط کردن امربه معروف با سرزنش است که درروایات از آن نهی شده به طوری که دربرخی روایات آمده انسانی فردی را به خاطر کاری سرزنش نمی کند مگر خود آن را مرتکب خواهد شد.

رسول خدا (ص) که فرمود: هر که فاش کند یک هرزگى را چون آغاز کننده  آن ا ست، و هر که مؤمنى را بچیزى سرزنش کند نمیرد تا بدان دچار شود.

                                                                  بحار الانوار  ج‏2  ص/ 137

 بنابراین شناخت حد امر به معروف ونهی ازمنکر و نیامیختن آن با امور دیگر و آن رابهانه سرکوفت وملامت قرار ندادن از جمله لوازم وآداب مهم امر مومنانه است .