بزرگی از اهل معنا (آیت الله بهجت قدس سره ) می فرمود: اگر فرج عمومی به مصلحت فعلا امکان ندارد اما راه فرج شخصی باز است از خدا فرج شخصی بخواهید، اما فرج شخصی چیست ؟چگونه باید خواست ؟و چگونه می توان به این فیض رسید؟
درک اندک ما به حقیقت این معانی نمی رسد اما می توان به حدس وگمان در حد مفهوم وتصور درباره این ها چیزهایی را بر زبان وقلم راند فرج شخصی یعنی فردی لیاقت یابد امام زمان برای شخص او ظهورکند.
واین ظهور نیز می تواند مراتب مختلف داشته باشد از عنایت وتوجه وهدایت اعمال وافکار وزندگی او تا دیدار در عالم رویا تا دیدار عینی وفیض حضور در محضر آقا یافتن را دربرمی گیرد فرج شخصی یعنی دردرون خود گوهر امام شناس وامام جو را زنده کنی.
یعنی قلبت به بلوغی برسد که نیاز مدام به امام معصوم ومصون ومقدس را درخود حس می کند وهراز جند گاه هم جواب این احساس و تشنگی را بگیری به عنایتی به الهامی به التیام واطمینانی به بارقه امیدی به شوقی بهشتی به رویایی صادق وزلال ویا به دیداری وحضوری ولذتی سرشار
فرج شخصی یعنی با گذر از خود وشخص هایت وبا کنار زدن حجاب خود به جان جان خود برسی به عشق او زندگی کنی فرج شخصی را بسیاری از اهل معرفت ومروت دریافته اند از شیخ مفید تا سید بحرالعلوم تا ارباب معرفت ومعنای دیگر که برخی از آن گفته اند.
و بسیاری کتومانه این راز را با خود به ملکوت برده اند اگر در اهداف معمولی ومتوسط بیاندیشم می بینیم مهم ترین عنصر رساننده به هدف علاقه وتلاش فرد برای رسیدن به هدف است در حوزه معرفت ومعنا نیز حکایت همین است.
وراه رسیدن جز حب نیست واگر چشم های بسته است اگر خاطر های ما خسته است اگر رویاهای ما نورانی نیست اگر دیدارهای ما ملکوتی نگشته در محبت ما نقص وغشی هست از نیک بختی که به فیض حضور مستمر نائل گشته بود نقل می کنند.
که امام شاهد غائب خطاب به وی فرمود چه اندازه مارا دوست داری وآن مرید خوشبخت گفت به اندازه ای که اگر درمدتی کوتاه یک بار شما را نبینم می میرم وامام عشق فرمود راست گفتی که اگر چنین نبود فیض دیدار پیدا نمی کردی .
والبته راه محبت معرفت است اگر محبت های ما تب زده وزنگ ورنگ گرفته است وخالص وزلال وتمام نیست چون معرفت ما علیل وناقص است چون به بلوغ معنوی نرسیده ایم بلوغی که عشق وشیدایی شیرینی را با خود دارد .
که محب ان را با هیچ چیز معاوضه نمی کند وشاید شروع راه این است که از خدا بلوغ معنوی ومعرفتی ودل دلدار طلب بخواهیم شاید پرده های غیبت شخصی از دیدگان ما کنار رود وحظی از حضور وفیضی از دیدار مولا ببریم .