درخت تجلی پیوند آسمان وزمین است ،درخت ریشه درخاک و سر در آسمان دارد و مظهر پاکی و پاکیزگی و طراوت دهی و تنفس بخشی است .

( کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماء  مثل درختی پاکیزه که ریشه‏اش (در زمین) ثابت و شاخه آن در آسمان است )

 درخت تمثال استواری وراست قامتی هم هست، درخت آن قدر عزیز است که که می تواند لیاقت یابد تا بازتاب دهنده کلام الهی باشد.  

(نُودِیَ مِنْ شاطِئِ الْوادِ الْأَیْمَنِ فِی الْبُقْعَةِ الْمُبارَکَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَنْ یا مُوسى‏ إِنِّی أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعالَمینَ
از طرف راست از درختى که در قطعه زمینى مبارک واقع بود برخاست که اى موسى به درستى من خداى رب العالمینم (30)قصص)

بهشت در قرآن باجنات وباغ ها شناخته می شود باغ هایی که با درخت حیات و هویت می بابند.

 (وَ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلینَ  ، و بهشتهایى است که از زیر درختانش، نهرها جارى است جاودانه در آن میمانند چه نیکو است پاداش اهل عمل! (136آل عمران )

 درخت بعداز انقطاع از زمین که وجود نباتیش جماد می شود، نیز بهترین وزیباترین ومفید ترین شی است  از درخت کاغذ ودفتر وکتاب و مداد و قلم پدید می آید ودرخت می شود آینه انعکاس دهنده علم ومعرفت واندیشه وایمان و کتاب کلمات الهی

 َ لَوْ أَنَّ ما فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ کَلِماتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزیزٌ حَکیمٌ .
اگر آنچه در زمین درخت هست، قلم باشد، و دریا، به کمک آن دریا، هفت دریاى دیگر مرکب، کلمات خدا تمام نشود، که خدا نیرومند و حکیم است (27 لقمان )

درخت وجودی پربرکت ومبارک است (من شجرة مبارکة 35/نور) که از سایه تا ثمره ومیوه وتا شاخه وبرگ وساقه اش مایه حیات وقوام بشر است ودرخت تجلی بخش دو آیت بزرگ الهی مرگ وزندگی است درفصلی به خواب میرود ودرفصل دیگر زنده وبیدار می شود هم دلیل مرگ  هم نشانه قیامت وبعثت ورستاخیز است .

 درخت تمثیل جامعیت نیز هست هم خاکی است وهم افلاکی هم زمینی است وهم آسمانی درخت جلوه عدالت نیز هست نه متمایل به چپ ونه راست بلکه در خط مستقیم وروبه آسمان دارد (لاشرقیه ولاغربیه/ 35نور )

درخت کانون ومحفل جمع والفت است انسان در کنار درخت آرامش وشادی و قرار می یابد ودوستان در کنار درخت گرد می آیندو  درخت وحدت آفرین ودوستی فروز است

تا  درخت دوستی برگی دهد

حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم