درادامه بحث امربه معروف در عصر تکنیک ابتدا به روش های کاربردی در عرصه فرهنگ برای امربه معروف ونهی از منکر می پردازیم وبعد به روش های مقابله با روش دشمنان دیانت اشاره می کنیم.

درباره روش های امربه معروف مومنانه در عصر جدید باید ابتدا شناخت دقیق از تکنیک به عنوان واسطه ما وانسان های دیگر داشت وروش مومنانه بهره گیری از تکنیک را آموخت دراین باره مهم ترین موضوع این است که اولا بدانیم تکنیک گرچه ساخت بشر است .

اماازدایره قدرت وولایت خداوند بیرون نیست ومی توان آن رادرجهت اهداف الهی به کارگرفت به شرطی که خود کاربر ایمان واعتقاد وتقوای وهنر وعلم لازم را دارا باشد ومهم ترین نکته دراین باب این است که بهره گیری خودرا درراستای ولایت وفطرت  الهی  قرار دهیم .

خداوند همه موجودات را به نحوی آفریده که همه چیز در جهت وحدانیت وتوحید خلق شده اند وهمان طور که انسان دارای شعور واختیار گاه با غفلت دچار انکار وکفر می شود واز خدای خود دور می شود.

 اما با علم وتذکر وایمان امکان توبه وبازگشت به مسیر فطری دراو وجودارد همین طور هم ابزار وآلات عصر جدید که چه بسا به هدف غفلت وفساد انسان ساخته شده باشند اما می توان این دست ساز بشر را که بخشی از عمل اوست اصلاح کرد

 وقابل حرکت در مسیر الهی ساخت بشرطی که مرعوبانه ومنفعلانه سراغ تکنیک نرویم بلکه محتاطانه وهوشیارانه و مومنانه با آن برخورد کنیم بخشی از این  واقعیت در دوره جنگ لتفاق افتاد ورزمندگان خداباور ما ابزار و آلات جنگی را باتوکل وایمان خود درمسیر اهداف انسانی الهی به کارگرفتند

 برخی هنرمندان ما چون حاتمی کیا هم تلاش کردند این موضوع رادرفیلمهایی چون (مهاجر) نشان دهند که چگونه ایمان وتوکل می تواند حاکم بر ابزار باشند  درواقع از نگاه دینی همه چیز درجهان جنود خداوند است مهم این است که انسانی که از ابزار می خواهد بهره بگیرد اهلیت ومعرفت وایمان لازم را داشته باشد

 وخود وعمل وابزار را دراختیار الهی قرار دهد وبه این باور برسد که اگر صادقانه وخالصانه خودرا وابزار دردستش را تسلیم خداوند کند عمل وابزار او  آینه حقیقت و پدید آورنده خیر خواهد بود واین البته باید با رعایت حدود وقوانین الهی  هم در ظاهر وهم باطن باشد

فرضا کسی که درهنر وفرهنگ دنبال شهرت وخودنمایی است نمی تواند حامل امر ونهی الهی باشد وابزار تحت ولایت او قرار گیرند ویا کسی که اخلاق وحدود الهی رادر عرصه فرهنگ وهنر رعایت نمی کند

ویا درفضایی که غفلت از اصل حیات وارزش وحقایق القاء می شود قرار گرفته  نباید توقع داشته باشد هنر وابزارش نتیجه انسان ساز داشته باشد درواقع مومن درعصر جدید باید حظی از تحت ولایت خدابودن داشته باشد

 تا خداوند او وعمل وابزارش را تحت عنایت بگیردو این آیه شریفه درباره اش اتفاق بیفتد ( ومارمیت اذرمیت ولکن الله رمی ،تو تیر نیافکندی وقتی تو تیر افکندی بلکه خداوند تیر افکند  ) ودراین میان  با زبان فطرت وبا فطرت مخاطب سخن گفتن رکن عمل باید باشد

 شهید آوینی فیلم مستند را بیشتر دوست داشت وکارش را براین محور قرار داده بود چون فضای مستند سازگارتر با فطرت انسان است در مستند طبیعت وحیات زنده وفضا کاملا درکمک هنر مند در اتصال دادن مخاطب با فطرت حقیقت جو هستند

 البته این را در موارد دیگر نیز می توان تسری داد مثل فیلمنامه ای که بر اساس واقعیت باشد نه ذهنیت صرف وخیال پردازی اگر فیلم ساز واقعیتی را بازسازی کند در واقع امانت داری است که حقیقتی را به چشم ودل مخاطب منتقل می سازد

 ولذا احساسی که مخاطب در قبال آن دارد به هدر نمی رود چون درباره یک واقعیت دارد واکنش نشان می دهد برخلاف داستانهای خیال پردازانه انشا الله این بحث را ادامه می دهیم