آیت الله جنتی در خطبه های نماز جمعه مطالبی را درباره شیوه های اجرایی حجاب از سوی دولت مطرح کرده اند که قابل تامل است دراین میان برخی  تعا بیر ایشان بیش از همه تعجب انگیز است  این که به دولت توصیه می کند حجاب را از جیره خوران خود یعنی کارمندان دولت شروع کند

دوم این که چون دانشجو برای نمره هر کاری می کند از ابزار نمره در حجاب استفاده شود دراین تعابیر اولا  به کارمندان ودانشجویان توهین شده وکارمندان با لفظ جیره خوار مخاطب قرار گرفته اند

ودانشجویان نیز افرادی معرفی شده اند که برای نمره هر کاری می کنند ،و ثانیا توصیه ایشان بیان گر نوع نگاهی به دین واحکام وانسان است که در آن  رعایت ظاهری احکام ولو از روی ترس وطمع دنیوی مطرح است که نتیجه آن رواج اسلامی منافقانه است

درواقع در شیوه پیاده کردن احکام اسلامی دو نگاه همواره وجودداشته است  نگاهی که احکام را برای تربیت انسان می داند وانجام از سر آگاهی وانتخاب ورغبت را هدف خود قرار داده است وهمین روش را موجب انسان سازی وجامعه سازی اسلامی می داند

ونگاه دیگری که فقط اجرای ظاهری احکام را دنبال می کند وچندان در قید روش ها وباطن اعمال نیست  وگمان می کند با ظاهر سازی واجرای ظاهری اعمال واحکام شرعی دین در جامعه پیاده خواهد شد وسخنان خطیب جمعه تهران در زمره نگاه دوم  قرار می گیرد

 در نگاه اول ساخته شدن حقیقی انسان هدف است و نگاه دوم حفظ ظاهری حریم دین را مد نظر دارد   در نگاه ونظر اول حتی دین برای انسان وساخته شدن اوست وانسان هدف است نه وسیله امادر نگاه دوم انسان یک وسیله بیش نیست وهدف اجر ای برخی مقررات واحکام است نگاه اول ظاهر را درکنار ودرخدمت باطن می داند

وفرضا حجاب را برای رشد وبقای حیا وعفت وگوهرهای ایمان می خواهد اما در نگاه دوم ظاهر حجاب اصالت دارد ولو این که اجرای ظاهری آن با گو هرهای باطنی ایمان مثل صداقت واخلاص منافات پیدا کند وفرد از سر اجبار ومنافقانه کاری را انجام دهد

در نگاه اول آگاهی اصالت دارد ودر نگاه دوم قدرت وبه تجربه وعقل ثابت شده که نگاه دوم گرچه ممکن است در کوتاه مدت ودرظاهر نتیجه بخش باشد اما قطعا در بلند مدت وعمق وباطن با شکست مواجه خواهد شد

 علاوه بر این که در روش دوم عوارض منفی چون نفاق پروری ورشد ریا وظاهر سازی که بدتر از بسیاری از منکرات است را شاهد خواهیم بود وروش درست همان روش نخست است که امیر مومنان فرمود روش احرار است یعنی سوق دادن افراد وجامعه به بندگی آزاد از ترس چرا که  بندگی با ترس وطمع باطنش بردگی است

 اما طبق بیان بلند مولای متقین بندگی وارسته از قید ترس وطمع باطنش حریت وآزادی است که فرمود : عده ای خدارا از ترس  عبادت می کنند که این عبادت بردگان است وعده ای به طمع بندگی می کنند که این عبادت تاجرانه است وعبادت حقیقی عبادت از سر شوق ورغبت است که عبادت احرار است

 دراین بیان بلند حضرت امیر به ترس وطمع اخروی وبهشت وجهنم نظر دارد حال ترس وطمع دنیوی دیگر تکلیفش مشخص است  وقتی از نگاه مولا حتی برای بهشت وجهنم نباید بندگی خدا کرد آن وقت بندگی به خاطر دنیا البته مذموم تر وبدتر خواهد بود

 البته آنچه گفته شد به معنای نفی قانون وقدرت در اجرای احکام نیست اما پرواضح است که قدرت قاهره آخرین راه وبرای موارد خاص تخلف است ونه به عنوان روشی عمومی واولی برای اجرای حکام است

تازه همین اعمال قدرت نیز بسیار با آنچه خطیب محترم در منبر وتریبونی عمومی مطرح وتوصیه می کنند فاصله دارد ونباید در تربیون های مهمی چون نماز جمعه تهران مطالبی مطرح شود که نتیجه آن وهن شهروندان ومعارف بلند دینی باشد .