ریاست آقای ضرغامی بر مهمترین رسانه کشور یعنی صداوسیما بعداز ده سال روبه اتمام است ودراین ده سال مجموعه آنجه اتفاق افتاد افت شدید رسانه در همه زمینه های فرهنگی وسیاسی واجتماعی بود

دراین مدت درسیاست  رسانه ملی بیشتر ارگان وبلند گوی حزبی وبلکه باندی شد در فرهنگ انحصار گرایی وتنگ نظری به اوج رسید

ورسانه ای که در دهه های نخست انقلاب عرضه گاه اندیشه های عمیق وآینه تفکرات مختلف ونماینده سلایق متعدد بود به موسسه ومدرسه ای غیر انتفاعی با معلمان ومدیرانی محدوددر یک سطح وسلیقه نازل خصوصادر عرصه فرهنگ دینی بدل شد 

بیشتر از نشر معرفت واندیشه جامع دینی واسلامی شاهد  تظاهر به دین وشعار اسلامیت بودیم به عنوان نمونه بر حجاب ظاهری بانوان درهمه فیلمها وسریال ها باجدیت نظارت شد

اما ازاصول وباطن معارف دینی چون عدالت وکرامت انسان ودیدن رنج جامعه ودرد مردم به شدت غفلت شد

اسلام اجتهادی وپویا وروشن بین وخرد محور که در دهه نخست انقلاب در سخنان استاد مطهری ودکتر شریعتی وعلامه جعفری وفیلمهای فاخری چون امام علی وسربداران و میرازکوچک خان تجلی می یافت

در دهه اخیر این اسلام جای خودرا به اسلام مداحان و واعظان متوسط داد برنامه های کارشناس محور با قلب هویت ودر راستای سیاست رفیق وباندبازی جزوبی مایه ترین برنامه ها گشت

درسیاست عرصه بر اکثر جناح ها وتفکرات تنگ شد غیر ازصداوتصویر تند روان تند زبان دیده وشنیده نشد والبته شاهکار صداوسیمادر انتخابات 88 بود که به دفاع تمام قدازیک کاندیدا برخاست

وبا فراهم ساختن فرصت تمام وکمال برای او وجفادرحق کسانی که به وسیله آن فرد مورد تهمت وافترا قرار گرفتند دست وپا و زبان اورا درترکتازی وفتنه انگیزی بازبازگذاشت

در عرصه اجتماعی هم به جای توجه به نیازها ومشکلات جامعه واقعی به جامعه سازی پنداری همت گذاشت کوششی که غیراز اتلاف منابع وثروت هاحاصلی نداشت

واین چنین شد که این سازمان عریض وطویل و پربودجه مقابل رسانه ها وماهوارهای خارجی ودشمن وحتی شبکه های ریزه میزه فارسی در جلب وجذب مخاطب کم آورد

واقعیت این است که صداوسیما در این د هه دچار دوخبط یکی فرهنگی ودیگری سیاسی شد اودر سیاست حزب وجناح وگروه خودرا مساوی با کل ملت پنداشت ودریک خود شیفتگی وخودبزرگ بینی افراطی گرفتار آمد

ودرعرصه فرهنگ  خصوصا فرهنگ دینی  به ظاهر گرایی وقشریت وسطحی نگری به علاوه انحصار گرایی مبتلا شد 

وچنین شد که سازمانی که بنابود طبق توصیه امام دانشگاه عمومی وسراسری باشد خودرادرحد مدرسه ومکتب خانه ای کوجک وعقب افتاده وبی جذابه تقلیل داد

ودر عرصه ملی متاسفانه به جای رفوی تفرقه ها وآّب بر آتش اختلافات افشاندن وزدون کینه ها ونزدیک کردذن دلها به ایجاد اختلاف وافتراق وانشقاق همت گماشت

در فرهنگ عمومی به جای اخلاق پروری به تکریم تخریب گران ودر عوض ایجاد فرصت برابر  به بایکوت وبه جای عدالت دربیان به سانسور حقایق روی آورد

وگاه ازاشاعه شایعه ودروغ نیز ابا نورزید واین شد که اعتماد بسیاری را به خود متزلزل ساخت وبازار رسانه های دشمن را پررونق نمود