انتشارات صدرا ، اخیرا کتابی منتشر  نموده که در آن گفتگوی چهار متفکر و روشنفکر دینی در دهه های چهل وپنجاه منعکس گشته است

دراین کتاب به گفتگوی علمی واندیشه ای آقایان دکتر شریعتی ، استاد مطهری،  آیت الله خامنه ای وجناب فخرالدین حجازی ،که در یک محفل و ناظر به سخنان یکدیگر ایراد شده اند پرداخته شده است

این کتاب هم دارای ارزش تاریخی درحیات اندیشه دینی کشورماست و فضای فکر ی آن زمان و نوع نگاه متفکران برجسته مارا به مسائل زمان تاحدودی روشن می کند 

وهم نشانگر روحیه و فضای همکاری و همفکری واحترام متقابل طیف ها و شخصیت های فکری درآن دهه های حساس است

امری که می تواند برای امروز جامعه ما نیز درس آموز باشد  موضوعی که به شدت به آن نیاز داریم وباتاسف روز بروز ازآن فاصله می گیریم

وآن فرهنگ گفتگو و  نعامل و نقد و بحث و بررسی در کنار دوستی واحترام متقابل است

مخاطب با خواندن این کتاب وسخنان هر چهار متفکر که درکنارهم سخن گفته اند به اختلاف دیدگاهها ونظرهای آنان پی می برد

اما درکنار ومهم تراز آن وحدت قلبی واحساس دوستی متقابل بین گویندگان را نیز به راحتی حس می کند

موضوعی که از عوامل مهم پیشرفت ورمز رشد وبه ثمر نشستن فعالیت ها ومجاهدات آن بزرگواران در دهه های چهل وپنجاه وطرح جذاب وانسانی اندیشه دینی در سطوح فرهنگی وعلمی کشور بود

وهمچنین باعث نهادینه شدن ارزشهایی چون ظلم ستیزی وعدالت طلبی درجامعه گشت که مظهر  وثمره مهم آن انقلاب اسلامی است

اما مع الاسف جامعه فکری ما به خاطر عوامل عدیده که مهم ترین آن سیاست زدگی و نزاع های سیاسی بود از آن فضا فاصله گرفت

ودراین میان عده ای فرصت طلب که شاخصه مهم آنها تحجر بود

و سعی وامید وآرزویشان حذف جریان روشنفکری  دینی واختلاف افکنی بین شخصیت های اندیشه دینی بود نیز بیشترین استفاده را نمودند

که نتیجه آن طرد وحذف ونفی برخی از تفکرات وشخصیت های سازنده فکری وحاکمیت فضای بدبینی ودشمنی شد 

جملاتی  از کتاب که بخشی از سخنان شهید مطهری است و می توان گفت عصاره وچکیده روحیات واندیشه های متفکران آن دوره است ، بدین مضمون است 

(بنده با آن که اختلاف فکری علمی زیاد با مهندس بازرگان دارم اما کتاب های ونوشته وروش ایشان در طرح اندیشه دینی دربین فرهنگیان ودانشگاهیان را مفید ودرنوع خود لازم می دانم که باید طرح شود )

ود رآخر ،فرهنگ گفتگو ومدارای فکری وفرهنگی موضوع فراموش شده ای است که آفات بسیار برآن بار می شود

ومهم ترین آن سرکوب اندیشه ها ی مصلحانه  و درمقابل رشد و برجسته شدن تفکرات متحجرانه وایجاد فضای بدبینی وناامیدی است

امیدوارم با نگاه درس آموز وعبرت آموز به روش بزرگان فرهنگی  وفکری در گذشته نه چندان دور  برای ارتقاء اندیشه وفرهنگ  امروز وآینده خود روش های بهتری برگزینیم