نقد واصلاح از لوازم جامعه های پویا خصوصا در دوران معاصر است واز آنجا که محوری ترین نهاد در جامعه سازی در  سرزمین ما دین است اصلاح جامعه وابسته به اصلاح معرفت وعمل دینی ماست و  البته ما  حداقل در بیش از صد سال اخیر مصلحان کمی نداشته ایم که دغدغه اصلاح داشته اند ازسید جمال تا  بازرگان و محمد تقی شریعتی و وسپس علی شریعتی تا طالقانی و علامه طباطبایی و محمد تقی جعفری و مطهری ومنتظری تا امام خمینی همه این بزرگواران دغدغه اصلاح داشته اند سید جمال در اصلاح سیاسی و پیوند سیاست مداران با دین  و مراجع با سیاست  می کوشید بازرگان وتا حدودی طالقانی و محمد تقی شریعتی در اصلاح نگاه علمی و پیوند علم ودین اسلام تلاش می کرند علامه طباطبایی به احیای عقلانیت دینی اهتمام می ورزید ومحمد تقی جعفری به شناختن و شناساندن نگاه انسانی دین اهتمام می ورزید علی شریعتی  به احیای امت و جامعه اسلامی و اصلاح اندیشه به انزوارفته  تفکرات اجتماعی شیعی می اندیشید و مطهری در چند جبهه اصلاح از جمله معرفی جامعیت و غنا ودرعین حال پویای دین  اسلام می پرداخت منتظری می خواست بین فقه و رو شنفکری دینی پیوند زند و فقه مبتنی بر حقوق  بشر را ارائه دهد و امام خمینی که به نوعی در صدر مصلحان معاصر قرار دارد از سویی به پویا شدن فقه سنتی می اندیشید از سو ی دیگر به نظام سازی سیاسی و اجتماعی در قالب تئوری مهم ولایت فقیه در نظر و عمل بها می داد و امروز همه ما به نوعی سر سفره تلاش و مجاهدت این بزرگان نشسته ایم واما آیت الله هاشمی که بیشتر به عنوان ساسیت مدار شناخته شده است نیز در زمره مصلحان دینی معاصر قرار می گیرد ونقش اصلاح گری او درسال های اخیر نمود بیشتر یافته بود واز آنجا که اصلاح غالبا با نقد  همراه است وبسیاری از کسانی که تفکر محافظه کارانه یا متحجرانه دارند این نقد و اصلاح را بر نمی تافتند و برآن عنوان براندازی و  امثال آن می دادند اما این اتهامات البته بی سابقه نیست  تقریبا همه مصلحان در دوره خود با انواع اتهامات ربرو بودند از  کافر شمردن ملاصدرا تا سنی ووهابی لقب دادن به شر یعتی تا مروج بی بندباری دانستن مطهری بعداز نوشتن کتاب حجاب وتا انگلیسی خوانده شدن  حرکت  امام خمینی و هزار اتهام دیگر که مصلحان به خاطر اصلاح گری  شندیدند اما پا پس نکشیدند و مجدانه به اصلاح پرداختند  هاشمی نیز دراین سالها مشمول این قاعده بود و هزار اتهام شنید و  اصلا ح گری هاشمی بیشتر معطوف به ر وش های اعمال حاکمیت و اهمیت جدی دادن به رای ونظر مردم  و نخبگان در تصمیم گیری ها بود هاشمی در سالهای اخیر چندان حضور در قدرت و حاکمیت نداشت و  لذا بهتر می توانست نقص ها ببیند. ودیدن و شناختن نواقص نه تنها توطئه و براندازی نیست بلکه بهترین خدمت به یک مکتب و نظام  فکری است تا راه اصلاح روشن شود اصلاحی که  مایه بقای  یک نظام است  متفکرین جامعه شناسی  به درستی قوت غرب را در نقد مدام خود دانسته اند و این موضوع برای همه فرهنگ ها ونظام ها یک ضرورت است کسانی که مدام چاپلوسی می کنند و واقعیات را بر حاکمان می پوشانند جزو خائنان هستند نه نقادان و مصلحان دلسوز لذا حضرت علی در بیان بلندی به مالک می فرمایند : 

[ثُمَّ لْیَکُنْ آثَرُهُمْ عِنْدَکَ أَقْوَلَهُمْ بِمُرِّ الْحَقِّ لَکَ وَ أَقَلَّهُمْ مُسَاعَدَهً فِیمَا یَکُونُ مِنْکَ مِمَّا کَرِهَ اللَّهُ لأَِوْلِیَائِهِ وَاقِعاً ذَلِکَ مِنْ هَوَاکَ حَیْثُ وَقَعَ( نهج البلاغه /نامه 53)

و آن کس را بر دیگران بگزین که سخن تلخ حق را به تو بیشتر گوید، و در آنچه کنی یا گویی- و خدا آن را از دوستانش ناپسند دارد- کمتر یاری ات کند]

  ولذا و جامعه برای پویایی و تداوم حرکت رو به رشد باید به این نقد ها گوش بسپرد والبته مردم با بدرقه با شکوه استقبال خودرا از فکر اصلاحی هاشمی نشان دادند