قبل از انقلاب اسلامی عالمان حوزوی روشن بین و روشنفکران مسلمان دانشگاهی به نقد واصلاح همزمان دو فکر مخرب در جامعه می پرداختند از سویی غرب زدگی را نفی و نقد می کردند تفکری که اصالت اولی واساسی را  به اندیشه غربی  از جنس سوسیالیسم  یا  لیبرالیسم  می داد و از سوی دیگر تحجر به نام دین را نیر بر نمی تافتند وبه مقابله فکری وقلمی با آن می پرداختند ودو متفکر ومصلح برجسته استاد مطهری ودکتر شریعتی دو نماد برجسته در مبارزه فکری با تحجر و غرب زدگی قبل از انقلاب هستند  البته کسان دیگری چون مهندس بازرگان ودکتر بهشتی و آیت الله مکارم شیرازی و علامه جعفری وبرخی دیگر از بزرگان  نیز دراین مسیر تلاش می کردند 

اما متاسفانه بعد از انقلاب خصوصا از دهه هفتاد به بعد این نقد  یک سویه شد ونوک تیز مخالفت وانتقادها بیشتر به سمت غرب زدگی رفت و این امر در مواردی چنان شدت گرفت که به عقل ستیزی نیز  منجر شد ودراین فضا فکر متحجرانه فارغ البال به رشد وتوسعه و نفوذ فکری  وسیاسی  پرداخت و حتی در  رسیدن  به ارکان مهم قدرت وتصمیم گیری موفق شد مسلکی که عقل وداوری آن را قبول ندارد ویا به شدت تضعیف می کند و جریانی  که فهم دقیق ودرستی از جهان جدید ندارد وانسان وحقوق فطری او را نمی پذیرد وبدتر از همه همه چیز را در گذشته دنبال می‌کند ‌و از آورده های جدید انسان غفلتی متعمدانه می و‌رزد 

این جریان در دهه های اخیر براحتی نضج ورشد یافته است وریشه بسیاری از بحران های فرهنگی وسیاسی نیز در سالهای اخیر به قدرت گیری همین جریان بازگشت دارد که می کوشد فهم تنگ ومتحجرانه خودرا بر کشور و نظام تحمیل کند وبه تبع از سوی روشنفکران وعالمان متعهد و  اکثریت مردم مورد نفی قرار می گیردو  این کشاکش  وتقابل بحران آفرین شده است 

 موضوع دیگر که مساله را حاد ساخته است تصور نادرست عده ای از اسلامی سازی علم واجتماع است ‌که در این تصور ناصواب اسلامی کردن با نوعی ار تجاع و عقب گرد وپیشینه سازی های قلابی برای برخی علوم وفنون  صورت می گیرد ونمونه به روز آن سخن از  موضوعی به نام طب اسلامی است که  در سالهای اخیر مورد نقد و  اعتراض عالمان آگاه حوزوی مثل استاد فاطمی نیا واستاد کاظم  طباطبایی قرار گرفت واین بزرگان اعلام کردند که ما در احادیث حجم قابل اعتناء  و معتبری که بتوان از آن طب اسلامی را استخراج کنیم را  نداریم و آنچه مطرح است اگرهم باشد  طب سنتی است نه اسلامی و موضع گیری اخیر آیت الله مکارم شیرازی و نفی پدیده ای به نام طب اسلامی درهمین راستا از اهمیت بیشتری برخوردار است ایشان دراین باره گفتند :چیزی به نام طب اسلامی نداریم و عده ای با یک مشت خرافات هم به اسلام وهم طب سنتی  ضربه می زنند (سایت خبری انتخاب )

 این سخنان مصلحانه  انتظاری که جامعه فرهنگی و  روشنفکر مسلمان ومتعهد از عالمان آگاه  دینی داشت را پاسخ گفت وامید که این حرکت در سایر حوزه ها وساحات نیز صورت پذیرد و بزرگان حوزوی همان اندازه که دربرابر هجوم غرب زدگی حساس هستند در بسط و نفوذ تحجر در اشکال مختلف آن حساسیت به خرج دهند چرا که عواقب سوء و ویرانگر  سلطه فکر وسلوک متحجرانه اگر از غرب زدگی بیشتر نباشد کمتر نیست