مهم ترین وجه ظاهری روزه داری  امساک از خوردن و آشامیدن است و آغاز خوردن ونوشیدن چشیدن است لذا انسان در روز رمضان زبان را از چشیدن ها  نگاه می دارد چشیدنی که اولین ومهم ترین خطای آدم در بدو خلقت بود طبق گزارش  قرآن آدم که نهی شده بود از نزدیکی به درخت ممنوعه به آن دست یازید وآن را چشید 

پس (شیطان ) آن دو (آدم و حوا ) را با مکر و فریب از مقام و منزلتشان فرود آورد هنگامى کهاز آن درخت چشیدند ، (اعراف22) 

واما کار کرد زبان فقط چشیدن نیست بلکه سخن گفتن نیز به وسیله  زبان است پس زبان هم چشنده است وهم گوینده و چشیدن کاری مشترک بین انسان وحیوان است اما سخن گفتن اختصاصی انسان است و هویت انسان  به زبان وابسته است ودر منطق فصل هویت بخش به انسان قدرت نطق وسخن گفتن دانسته شده  است وتفاوت انسان با سایر حیوانات در همین قدرت سخن گفتن است لذا در روزه داری انسان زبان را در مرتبه اول از چشیدن باز می دارد ودرمرتبه بالاتر از سخن گفتن به بیان دیگر روزه تن نچشیدن است وروزه جان سخن نگفتن، و روزه تن روشن است

حال در روزه جان چرا وچگونه باید از سخن گفتن امساک کرد؟ برای فهم این نکته به این آیه  توجه فرمائید 

وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنصِتُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ 

و هنگامى که قرآن خوانده شود ، به آن گوش فرا دهید وسکوت کنید تا مشمول رحمت شوید .(اعراف /204) 

در آیه شریفه سکوت وگوش فراردادن در کنار هم آمده است  واز این می توان فهمید که باز داشتن زبان یعنی بیش از حرف زدن گوش دهیم اما به چه چیز گوش دهیم به صدای خدا که در طبیعت وفطرت انسان طنین افکن است

تفاوت نماز با روزه در همین است که در نماز انسان با خدا سخن می گوید ودر باطن روزه خدا با انسان سخن می گوید و  انسان گوش فرا می دهد ،خطای آدم از آنجا آغاز شد که فرمان الهی را خوب به گوش نگرفت ودر رمضان انسان تمرین گوش فرا دادن می کند لذا قرآن نیز در رمضان نازل می شود وتلاوت قرآن یعنی گوش دادن به سخن وصدای خداوند که ارزش وجایگاه ویژه دارد انشا الله همه ما دراین ماه مستمعین وگوش دهندگان خوبی برای پیام وصدای خداوند در درون وبیرون وجاری درجان و قرآن  باشیم وفراتر از روزه تن روزه جان بگیریم