در چند روز تعطیلات فرصتی شد تا سخنرانی برخی از بزرگان از جمله علاّمه جعفری را درباره امام علی علیه السلام مجدد وبا دقت بیشتر گوش فرا دهم که با  سخنانی عمیق ،حکیمانه وتفسیری انسانی وجهانی از امام علی که به واقع شخصیت جهانی دارد  مواجه گشتم واما درکنار شعف از  شنیدن مطالب متعالی ، حسی تلخ و حسرت آلود به من دست داد حسی که از وضعیت رسانه های انحصار گرای رسمی حاصل شده  است از این که می بینیم   شناساندن این  چهره جهانی در تاویل وتفسیرهای انحصارگرانه وتنگ نظرانه  وفاقد دید وسیع وانسانی به اسلام وامام علی  گرفتار گشته است  واین رویه نه فقط در باره امام علی که درباره اکثر اصول واستوانه های دین اسلام جاری است 

   در عصری که از سیاست تا اقتصاد وفرهنگ جهانی گشته وهمه ایده پردازان وصاحبان مکاتب می کوشند انسانی ترین وجهان شمول ترین قرائت را از مکتب خود ارائه دهند گرچه در واقعیت گاه گوهر جهان بینی شان از یک قریه وقلعه فراتر نمی رود آن گاه شناساندن شخصیت های به حقیقت جهانی  چون علی علیه السلام (به گواهی تجلیل متفکران با عقاید مختلف ومتضاد از ایشان  ،مثل  مادام دیالافوا فرانسوی یا  جانین شاعر آلمانی یا شبلی شمیل ماتریالیسم یا پاولویچ مورخ روسی یا کارلایل فیلسوف بزرگ انگلیسی یا جرجی جرداق وجرحی زیدان نویسندگان برجسته مسیحی و...) در مثل صداوسیما  به تریبون ها وتریبون دارانی سپرده شده  است که اغلب علی (ع)  را در حد شعارهای سطحی وانحصاری می بینند ومی شناسانند

در حالی که از سخنان بزرگان آشنای با اندیشه های بشری ومعتقد و آگاه به ابعادی از شخصیت علی (ع) چون علامه جعفری شهید مطهری ، دکتر شریعتی واستاد الهی قمشه ای وبسیار دیگر از دانشمندان ومتفکران جهانی اندیش در صداوسیما خبری نیست والبته اندیشه جهانی و اندیشمندان جهانی اندیش ویژگی هایی دارند وحداقل آن آشنایی با ادبیات جهانی  وبزرگان اندیشه در ملل مختلف است و بزرگانی چون علی (ع)آن قدر عظمت دارند که تاریخی ومجموعه ای از اندیشه ها باید باکمک هم اورا بشناسند وشناساندن دقیق وعمیق چون علی(ع) احاطه بر اندیشه های بزرگ را می طلبد موضوعی که  در دهه های اخیر مدیریت کار نابلد و سیاست زده صداوسیما  نادیده گرفته است ونتیجه آن ارائه فهمی بشدت محدود از شخصیت ها واصول سترگ وجهان شمول اسلام گشته است 

البته این همه قصور وتقصیر وبلکه ظلم بزرگ امثال صداوسیما در حق فرهنگ ودین این دیار نیست حاتم بحشی در واگذاری آنتن رسانه ملی به سخنرانانی های سطحی وبیشتر احساسی وسانسور تحلیل ها  ونگاه عقلانی وعمیق به دین و کنار زدن متفکران برجسته دین شناس واز آن سو ترویج  افراطی مداحی وشبه آن جفای دیگری است که امثال صداوسیما  بر دین ودینداران این سرزمین خصوصا نسل جوان وتشنه دانستن روا می دارند