از جمله نکات برجسته در حیات مبارک امام جواد علیه السلام مناظره های  ایشان با برخی از علماء زمان است که حدود نه مناظره از ایشان نقل شده است واز جمله موضوعات مطرح در مناظرات حضرت این است که ایشان بر اصل همراهی وتبعیت وموافقت روایات با قرآن  اهتمام ویژه داشتند امام جواد علیه السلام در چند مورد با توجه دادن مخاطبان خود به این اصل مهم تحقیقی در شناخت اسلام ومعارف آن برای همیشه تاریخ روش تطبیق وتوافق روایات با قرآن وشرط اعتبار روایات را در موافقت با قرآن مطرح نمودند

 از جمله در مجلسی فردی به روایتی استناد کرد که در آن ادعا شده که خداوند از طریق پیامبر درباره یکی از صحابه که بعدها به خلافت رسید این سئوال را مطرح نمود که پیامبر  از آن صحابه بپرسد که  آیا آن فرد از خدا راضی است ؟ امام این روایت را خلاف  آیه ای  دانست که درآن به نزدیکی واحاطه علمی خداوند بر انسان دارد ومی فرماید :ما از رگ گردن به شما نزدیک تر هستیم (ق/16) وامام فرمود خدایی که از رگ گردن  به انسان نزدیکتر است و از خصوصی ترین احوال او آگاه است نیاز به این سئوالات ندارد لذا همین محالفت با قرآن آن روایت  را نامعتبر می سازد ومجعول بودنش را اثبات می کند 

(طبرسی، الاحتجاج، 1403ق، ج2، ص446)

 این روش امام همواره به عنوان یک معیار مهم در شناخت روایات نادرست و همچنین برتری بخشی  ومرجعیت اولی واصلی  دادن به قرآن کار ساز است ودر مقابل تفکر ظاهر گرایی در میان  اهل سنت و مکتب  اخباری گری در میان  شیعیان  که به بهانه هایی قرآن را کنار می زنند ویا کم اهمیت  جلوه داده وهمواره روایات آن هم فهم ظاهری از آنها را بر قرآن مقدم می سازنند قرار دارد 

 امام می آموزد که روایات اصالت وحقانیت خودرا از قرآن می گیرند واین البته لوازم مهمی دارد که متاسفانه جهان اسلام چه شیعه وچه سنی در طول تاریخ کمتر بدان توجه نموده است واولین لازمه این اصل آن است که یک محقق دینی  واسلام شناس  قبل از فهم روایات باید فهم کامل ودقیق قرآنی پیدا کند وهمه علوم  اسلامی از تفسیر تا تاریخ وفقه وکلام وغیره همه باید از قرآن آغاز شود وبه قرآن ختم شود نکته ای که مع الاسف مغفول افتاده وبسیاری مواقع فهم محققان از قرآن به مراتب پایین تر از فهم آنها  از روایات است

 این  امر البته تنگ نظری های وکج فهمی های گوناگون فکری وعملی را پدید آورده است وجرات اجتهاد اساسی وراه گشا را در موارد زیاد از نخبگان وخبرگان گرفته است فقه ما برای پیش تازی وحل مسائل ومعضلات باید فهم خودرا از مبانی قرآنی آغاز کند ایضا کلام وسایر علوم 

 به یاد دارم در بحثی که با فردی فاضل داشتم وقتی از حق ولایت مردم بر حاکم اسلامی  سخن گفتم ایشان با تعجب بر آشفت که این را شما از کجا آورده اید ؟ووقتی به آیه امربه معروف اشاره نمودم که در آن قرآن تصریح بر ولایت مومنان بر یکدیگر دارد(توبه /71) ایشان که گویی تا آن زمان این آیه را نشنیده بود  با کمی تامل منصفانه پذیرفت

 در آن مجلس به ایشان عرض کردم که ما فقه را باید از قرآن آغاز کنیم والا هم دین را درست نخواهیم شناخت وهم بن بست ها را نخواهیم توانست گشود امری که مورد اهتمام ائمه علیهم السلام بود اما متاسفانه بعدها مغفول افتاد که اگر چنین روشی را در پیش گیریم  ومبانی را قبل از تاریخ وروایات وعلم اصول از قرآن بگیریم هم فقه وکلامی پویا خواهیم داشت وهم  دیگر نظریاتی چون (قبض وبسط تئوریک شریعت ) وامثال آن جایگاه وجولان چندان نخواهند داشت وفهم درون دینی از چنان غنایی برخوردار می شود که فهم بیرون دینی نمی تواند هر پنداری را بر او تحمیل کند این نکته البته مجال بیشتر برای تفصیل می خواهد و جایی فراختر از پستی در کانال مجازی  را می طلبد