امام خمینی سیاستمداری بود که قبل از آن که  اهل سیاست ورزی مرسوم باشد یک مجاهد بود وقبل از آن که مجاهد باشد یک فقیه ومرجع تقلید وپیش از آن که فقیه باشد استاد فلسفه و عرفان شناس برجسته بود 

این اوصاف به ظاهر  متضاد رنگ وبوی خاصی به سیاست ورزی او می بخشید وهمچنین  شکل شکیلی به فقه وحکم دهی او در مقام یک مرجع می داد  لذا فقه او ریشه  در سنت وشاخه در تجدد داشت و سیاست وزمان شناسی او اقتضا می کرد که فقه را در محدوده فهم های پیش از خود محصور نداند ودر عین  پایا یی آن را پویا می خواست

نظریه ولایت فقیه در این فضا پاگرفت وآشتی دادن هنر وسینما وموسیقی با فقه این جا شکل گرفت فتواهای خاص در زمان خود مثل حلیت شطرنج با این زمینه اتفاق افتاد و جاگیر وپاگیر شدن  وتوسعه دادن عنصر مصلحت در فقه وتاسیس نهاد مجمع تشخیص دراین ساحت رخ داد

 از سوی دیگر پیوند عرفان وفقه در اندیشه امام خمینی جایگاه مردم را تا ولی نعمت بودن  بالا برد  همچنین اعتقاد به میزان بودن  رای ملت  وارتقاء حقوق زنان در جامعه در پرتو انسان شناسی عارفانه امام خمینی بود و به رسمیت شناختن وبها دادن به دستاوردهای نوین بشری مثل هنر وعلم جدید از این منظر بود 

البته مهم تر از همه این ها امام خمینی  جانی جوان وتحول خواه تا آخر عمر شریفشان داشت از اجتهاد های نو وتغییر ها نمی هراسید ودرسایه این شجاعت بن بست های فکری واجتماعی وسیاسی را می شکست وحرکت خود را از ایستایی وتحجر محفوظ می داشت ویک مصلح مدام بود این روحیه به حدی بود که حتی قلم وسبک  نگارش ایشان در دوره های مختلف متفاوت والبته متعالی وبه روز می شد قلم خمینی جوان در مثل کتاب چهل حدیث گرچه استوار است اما هرگز به پای قلم دوره اواخر عمر امام مثل بیانیه منشور روحانیت در  لطافت ورعایت تکنیک های به روز هنرنویسندگی  نمی رسد 

این ها می رساند که امام هم در محتوا وهم سبک وروش بیان دائم در حال پیشرفت ورفع نواقص ونوسازی ونو اندیشی بود امری که بیان آن وبه تبع الگوگیری صحیح از آن  متاسفانه از سوی صاحبان رسانه های رسمی که ادعای امام شناسی دارند مغفول افتاده ودر سالهای اخیر به بهانه نشان دادن چهره ای  پایبند به اصول  چهره ای ایستا ویکنواخت از امام ارائه می دهند

لذا مهم ترین درسی که در کنار اصولی چون پیوند واقعی ونه صوری مردم سالاری و حکومت دینی از روش امام باید بگیریم  شجاعت در اصلاح پذیری ویافتن روش های نو ومتوقف نشدن است اصلاح در فرم ها یا ساختار های فکری وعملی در ساحت فردی واجتماعی وسیاسی