از سئوالات مهم در قصه کربلا که  متفکران دینی  معاصر آن را طرح کرده اند ودرباره اش گفتگو نموده اندچرایی  ادامه حرکت امام حسین بعداز شنیدن خبر شهادت مسلم است،شهید مطهری  در کتاب (حماسه حسینی ) در مقابل نویسنده کتاب ( شهید جاوید) که به جد از ایده قیام امام حسین  برای حکومت دفاع می کند  این سئوال را طرح می کند که اگر هدف حکومت بود چرا امام بعداز شنیدن خبرشهادت مسلم از رفتن به سمت کوفه باز نگشت ؟

شهید مطهری از عدم بازگشت امام نتیجه می گیرند که امام  هدفی غیر  از حکومت یعنی شهادت  داشتند والبته مرحوم صالحی نویسنده  کتاب (شهید جاوید)بعد ها در کتاب (نگاهی به  حماسه حسینی ) پاسخ داده است که گرچه مسلم شهید شد اما همچنان امکان واحتمال پیروزی امام  وبدست گرفتن حکومت وجود داشت

سئوال شهید مطهری درست  وبه جد ّمطرح است وپاسخ بعدی  آقای صالحی چندان استوار نیست  اما پاسخ ونتیجه گیری  استاد مطهری  نیز قانع کننده نیست چون شهادت امام تنها همراه یاران معدودش در زمان عدم همراهی امت  چندان توجیه ندارد وعمل امامان بعد نیز موید این معناست که دراوضاع مشابه ودر نبود همراهی جدی مردم آنها برای شهادت اقدام نکردند لذا باید پاسخ را از منظری دیگر جستجو کرد 

ابتدا باید توجه کنیم که سئوال وجواب در فضای  ناظر به  حکومت یا شهادت شخص امام طرح شده  اما می توان فضا را فراتر برد ومساله اصلی را در سنجش رابطه امت وامامت دید وآن گاه به جواب اندیشید،  امّتی از امامی دعوت می کند وامام به سمت آنها می رود وسط راه سستی امّت روشن می شود اما امام همچنان به سمت امّت حرکت می کند  

 این جا باید گفت  امام  فراتر از وظیفه خود عمل می کند امام با آشکار شدن خیانت امّت می توانست بازگردد وهیچ حرف وحدیثی هم در این بازگشت نبود چون سفیرش به شهادت رسیده است  وامّت وفای به عهد نکرده است وچه امام  به هدف تشکیل حکومت عدل اسلامی و چه برای بیان اعتراض به امویان و قیام وشهادت  اقدام نموده باشد بهرحال  وظیفه خودرا قبل از رسیدن به کوفه عمل کرد ه است یعنی مساله اعلام همراهی با امت در قیام علیه امویان بانتیجه پیروزی یا  شهادت را ، مهم همراهی امام بود با امّت در اصل قیام بوده با هر نتیجه ای واین رخ داده وشاهد ومویدش شهادت سفیر امام است واما امّت همراه نبوده است

 اما حال چرا امام همچنان به حرکت خود ادامه می دهد ؟ حقیقت این است که کار امام حسین  فراتر از وظیفه امام بودن است واین جا امام هم  ایثار می کند وهم با محدود یاران باوفایشان بار مسئولیت امت را نیز به دوش می کشد واین جاست که حسین فراتر از امام بودن امت نیز هست  

یعنی تا قبل از شهادت مسلم  ومسلّم شدن خیانت مردم امام فقط امام است واما بعد از آن علاوه بر آن که امام حسین ، امام است امّت نیز هست و دو وظیفه را باهم انجام می دهد وعظمت وعزیزی حسین نیز درهمین نهفته است وراز مانایی  نام حسین وپایان ناپذیری دریای وجود آن عزیز نیز دراین حقیقت مستتر  است حسین درکربلا فقط امام نیست امت نیز هست وهمچنان که در قرآن ابراهیم درخطابی امام لقب می گیرد 

هنگامى که ابراهیم را پروردگارش به اموری آزمایش کرد ، پس او همه را به طور کامل به انجام رسانید ، پروردگارش [ به خاطر شایستگی ولیاقت او ] فرمود : من تو را برای مردم امام قرار دادم . (بقره /124) 

ودرخطاب دیگر امت نامیده می شود 

همانا  ، ابراهیم یک امت بود ، .(نحل /129) 

?حسین نیز در کربلا چنان مقاماتی داردحسین در کربلا امام وامّت دین رسول اکرم است ودرکربلا امام وامّت هردو به مسلخ رفتند وقربانی دین خدا شدند امری که  در هیچ جای تاریخ اسلام تکرار نشد  ولذا عاشوراء هم امام پرور وهم امت ساز است البته بشرطی که نگاه با معرفت به امام حسین وکربلا داشته باشیم