صدای گرم و جذاب استاد فاطمی نیا طاب ثراه را در دهه هفتاد ابتدا از رادیو می شنیدیم و بنده بعدها در برخی از مجالس سخنرانی اش در قم حضور داشتم .
دقت های تحقیقی او و تلاش هایش در یافتن نسخه های نادر مواریث فرهنگی احترام ویژه بر می انگیخت خطیبی بود که آداب خطابه عالمانه را پاس می داشت عقل را پای احساسات قربانی نمی کرد و سخنش از عرفان، عوامانه نبود سوز سخنانش نشان می داد که به آنچه می گوید رسیده یا حداقل باور جدی دارد.
از مبتذل شدن ارزش ها بر حذر می داشت به خصوص غیرت ویژه درباره عشق الهی داشت و ادعای چنان عشقی را سترگ می دانست و به درستی خوش نمی داشت که هرکس و هرجا سخن از عشق الهی رود وآن را مقام مقربین می دانست که فهم و رسیدن به آن مردان دُردانه می طلبد اهل عوام پروری و محافظه کاری در برابر برخی خواص ظاهر بین نبود به همین خاطر مورد آزار برخی قرار می گرفت.
اصول ومبانی اخلاقی را به درستی می شناخت و به مخاطبانش با بیان شیوا و مثال های ظریف می شناساند وبه این حقیقت قرآنی رسیده بود که عمل وحسنه را باید آورد و نه فقط انجام داد و آوردن عمل یعنی انجام عمل باروح آن و حفظ عمل تا آخر که البته کاری چندان آسان نیست .
تسلطش بر ادبیات و اشعار عربی کم نظیر بود و حکمت وعرفان نظری را دقیق خوانده بود . همنشینی با بسیاری از اهل عرفان توشه پرباری برایش فراهم آورده بود و به خاطر این شناخت ها قدر وقیمت مواریث پر حکمت ومعرفت باقی مانده از اهل بیت علیهم السلام را می دانست و در فهم روایات از حکمت حکیمان و معرفت عارفان مدد می جست و روایات پر معنا را فله ای در خطابه طرح نمی کرد بلکه کلمه کلمه بیانات اهل بیت (ع)را قابل تامل و استخراج گوهر های ناب می دید و بایسته سخن آن حضرات، شرح و توضیح می داد.
در سالهای اخیر قبل از بیماری که گاه در تلویزیون حضور می یافت برنامه هایش جزو معدود برنامه های دینی بود که از دقت وتحقیق و پیراستگی و جذابیت برخوردار بود او برای طلاب واهل علم الگوی عالم سخنور اهل تحقیق وبرای جوانان ومردم مربی دلسوز و اهل عمل بود . خدایش رحمت کند .
در سریال اغما ،شیطان با نام و هویت الیاس فردی مومن ومقدس ،وارد ذهن و زندگی دکتر جراح مغز شد وبه دست دکتر فریب خورده شرهایی را پدید آورد واین روزها صحنه سیاست ومدیریت کشور انباشته شده است از این الیاس ها که لباس دین وقانون وتقدس پوشیده‌اند تا به وسیله منصب داران نالایق دین وزندگی مردم را به تاراج وتباهی برند.
البته با این تفاوت که اولا دامنه کاری دکتر جراح محدود بود ثانیا او دوستان دانا ومشفق داشت که بالاخره با کمک آنان خودرا از چنگال الیاس قلابی نجات داد .اما در صحنه سیاست ما الیاس های سالوس، کارناشناسان به قدرت نشسته با ضرب و زور رانت و حذف کننده دوستان دانا را گیر آورده اندو به این سادگی ها خلاصی این خامان پرمدعا از دست آن مکاران پر کین امکان پذیر نیست.
دراین وضعیت است که به تعبیر امیر مومنان (ع) صاحب ریاست نیک و بد حکمرانی و وظیفه و غیر وظیفه خود را نمی شناسد [ فَإِنَّ تَضْیِیعَ الْمَرْءِ مَاوُلِّیَ وَ تَکَلُّفَهُ مَا کُفِیَ لَعَجْزٌحَاضِرٌ وَ رَأْیٌ مُتَبَّرٌ
واگذاردن آدمی آنچه را بر عهده دارد وعهده دار شدن وی کاری را که دیگری بایدگزارد، ناتوانی است آشکار و اندیشه ای تباه ونابکار است] (نهج البلاغه نامه 61)
لذا برای تدوام این وضع نیز مهم ترین حربه الیاس های ابلیسی امروز حذف عقلانیت از جای جای جامعه به وسیله مغروران و مفتوتان قدرت است و به قول دکتر فاضلی جامعه شناس ( یک عده گویی وظیفه دارند هر کسی را که درست درس خوانده، مشق نوشته، سواد دارد، قلمش تواناست، صدایش رساست و سخنش تأثیر دارد، به انگ نفوذی، لیبرال و نئولیبرال بودن برانند و مملکت را از عقل تهی کنند! گاه حتی لازم نیست نخبه باشی، همین که پخمه نباشی آماج حمله خواهی شد!) واین وسط مردم وکشور بی پناه هستند که در نتیجه تصمیمات و یرانگر کارنابلدان فریب خورده طرااران ،هر روز شرایطشان بدتر از دیروز می شود ودین ودنیای آنان تباه خیره سری ها می گردد.
نوشته ای ازاین قلم با عنوان (عیب و هنر زندگی پس از زندگی )در انصاف نیوز منتشر شده است
لینک :
http://www.ensafnews.com/?p=343174
امام علی (ع)تفسیر عملی وعینی اسلام محمدمصطفی (ص)است واگر علی (ع) نبود در طول زمان ها ودر تردید افکنی مدعیان، بشر در فهم حاق دین محمد(ص) فرو می ماند
علی (ع)و سکوت وصبر ش در دوره عزلت تحمیلی ، علی (ع)و حاکمیت انسانی او در دوره خلافتش ،دنیایی از معرفت بر تارک تاریخ می پاشد تا بشریت قلبش، مقلوب فهم های قلابی از دین نشود وقلب قرآن واسلام را بی تقلب بفهمد وبشناسد .
اگر سخن علی (ع) خطاب به کارگزار ارشدش و نگاه متعالی او به انسان وحقوقش نبود، دیده ها در فضای کج تابی و کج فهمی های متعصبان در شناخت اسلام انسانی سرگر دان می ماند :
مر دم دودسته اند: دسته ای برادر دینی تواند، و دسته دیگر در آفرینش با تو همانند گناهی از ایشان سر می زند، یا علتهایی بر آنان عارض می شود، یا خواسته و ناخواسته خطایی بردستشان می رود. به خطاشان منگر، و از گناهشان در گذر،چنانکه دوست داری خدا بر تو ببخشاید وگناهت را عفو فرماید، چه تو برتر آنانی، و آنکه بر تو ولایت دارد از تو برتر است، و خدا ازآن که تو را ولایت داد بالاتر، و او ساختن کارشان را از تو خواست و آنان را وسیله آزمایش تو ساخت](نامه 53 نهج البلاغه )
اگر علی (ع) وبانگ او برافسر ارشدش اشتر نبود، بشر یت درشناخت سیره حاکم اسلامی در غبار افکنی های راشدی واموی وعباسی وسایر مدعیان ،دچار فتنه ها وشبهه ها می شد : از مردم آن را از خود دورتر دار و با اودشمن باش که عیب مردم را بیشتر جوید، که همه مردم را عیبهاست و والی از هرکسی سزاوارتر به پوشیدن آنهاست. پس مبادا آنچه را بر تو نهان است آشکار گردانی و باید، آن راکه برایت پیداست بپوشانی.(نامه 53
نهج البلاغه )
اگر نبود علی (ع ) وعدالت بی نظیرش در نظر وعمل ،اصالت وحقانیت حقوق وبرخورداری مردم در حکومت اسلامی پامال امتیاز طلبی عربیت متعصب ونگاه جفاکارانه اموی وعباسی وسایر فهم های معوج می شد :اگر مال از آن من بود، همگان را برابر میداشتم تا چه رسد که مال، مال خدا است.(خطبه 126 نهج البلاغه )
اگر صلای رسای علی (ع)به کارگزار اجحاف گرش نبود، عدالت قضایی اسلامی و اصل برابری انسان ها بدون ملاحظه نسب ونسبت در برابر قانون در تاریکی فروزی های رانت بازی و ویژه خواری های خود برتر بینان مدعی در طول تاریخ تا به امروز اصطلاحی ابتر وابکم می شد :
به خدا اگر حسن و حسین چنان کردند که توکردی از من روی خوش ندیدندی، و به آرزویی نرسیدندی، تا آنکه حق را از آنان بستانم .(نامه 41نهج البلاغه )
اگر علی (ع)نبود قدرت طلبان مدّعی دین حقانیت سلطنت مقدس را به قلب ها قالب می کردندواین آزاد اندیشی وآزادگی علی (ع) بود که باطل السحر مسحوران قدرت در طول تاریخ شد : پس با من چنانکه با سرکشان گویند سخن مگویید و چونان که با تیزخویان کنند از من کناره مجویید، و با ظاهر آرایی آمیزش مدارید...پس، از گفتن حق، یا رای زدن در عدالت بازنایستید.
(نهج البلاغه /خطبه 216)
اگر علی (ع) نبود اسلام در چنبره جاهلیت نو شده بعد از پیامبر (ص)ودرتعصب عربی واشرافیت اموی وتلبیس عباسی گرفتار می شد .اگر علی (ع) نبود قدرت طلبان عدالت را به مسلخ منفعت طلبی خود می بردند. وحقوق انسان در حصار تعصب وخود برتر بینی قبیلگی وامثال آن نای نفس کشیدن نداشت.
در یک کلمه اگر علی (ع) نبود شاید اسلام بود اما منهای انسان وحق وعدالت